- ὦ κοίλασ πέτρασ γύαλον θερμὸν καὶ παγετῶδεσ, ὥσ σ’ οὐκ ἔμελλον ἄρ’, ὦ τάλασ, λείψειν οὐδέποτ’, ἀλλά μοι καὶ θνῄσκοντι συνείσει. (Sophocles, Philoctetes, choral, strophe 11)
(소포클레스, 필록테테스, choral, strophe 11)
- τὸν δ’ ὡσ οὖν ἐνόησε Λυκάονοσ ἀγλαὸσ υἱὸσ θύνοντ’ ἂμ πεδίον πρὸ ἕθεν κλονέοντα φάλαγγασ, αἶψ’ ἐπὶ Τυδεί̈δῃ ἐτιταίνετο καμπύλα τόξα, καὶ βάλ’ ἐπαί̈σσοντα τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον θώρηκοσ γύαλον· (Homer, Iliad, Book 5 13:1)
(호메로스, 일리아스, Book 5 13:1)
- Ἰδομενεὺσ δ’ ἄρα Οἰνόμαον βάλε γαστέρα μέσσην, ῥῆξε δὲ θώρηκοσ γύαλον, διὰ δ’ ἔντερα χαλκὸσ ἤφυσ’· (Homer, Iliad, Book 13 50:6)
(호메로스, 일리아스, Book 13 50:6)
- Πριαμίδησ μὲν ἔπειτα κατὰ στῆθοσ βάλεν ἰῷ θώρηκοσ γύαλον, ἀπὸ δ’ ἔπτατο πικρὸσ ὀϊστόσ. (Homer, Iliad, Book 13 57:5)
(호메로스, 일리아스, Book 13 57:5)
- ῥῆξε δὲ θώρηκοσ γύαλον, διὰ δ’ ἔντερα χαλκὸσ ἤφυσ’· (Homer, Iliad, Book 17 31:2)
(호메로스, 일리아스, Book 17 31:2)