Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐθέλω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐθέλω ἐθελήσω ἠθέλησα ἠθέληκα

Structure: ἐθέλ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I am willing (of consent rather than desire); I wish
  2. (Koine Greek) I want, wish

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθέλω ἐθέλεις ἐθέλει
Dual ἐθέλετον ἐθέλετον
Plural ἐθέλομεν ἐθέλετε ἐθέλουσιν*
SubjunctiveSingular ἐθέλω ἐθέλῃς ἐθέλῃ
Dual ἐθέλητον ἐθέλητον
Plural ἐθέλωμεν ἐθέλητε ἐθέλωσιν*
OptativeSingular ἐθέλοιμι ἐθέλοις ἐθέλοι
Dual ἐθέλοιτον ἐθελοίτην
Plural ἐθέλοιμεν ἐθέλοιτε ἐθέλοιεν
ImperativeSingular έ̓θελε ἐθελέτω
Dual ἐθέλετον ἐθελέτων
Plural ἐθέλετε ἐθελόντων, ἐθελέτωσαν
Infinitive ἐθέλειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐθελων ἐθελοντος ἐθελουσα ἐθελουσης ἐθελον ἐθελοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθέλομαι ἐθέλει, ἐθέλῃ ἐθέλεται
Dual ἐθέλεσθον ἐθέλεσθον
Plural ἐθελόμεθα ἐθέλεσθε ἐθέλονται
SubjunctiveSingular ἐθέλωμαι ἐθέλῃ ἐθέληται
Dual ἐθέλησθον ἐθέλησθον
Plural ἐθελώμεθα ἐθέλησθε ἐθέλωνται
OptativeSingular ἐθελοίμην ἐθέλοιο ἐθέλοιτο
Dual ἐθέλοισθον ἐθελοίσθην
Plural ἐθελοίμεθα ἐθέλοισθε ἐθέλοιντο
ImperativeSingular ἐθέλου ἐθελέσθω
Dual ἐθέλεσθον ἐθελέσθων
Plural ἐθέλεσθε ἐθελέσθων, ἐθελέσθωσαν
Infinitive ἐθέλεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐθελομενος ἐθελομενου ἐθελομενη ἐθελομενης ἐθελομενον ἐθελομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠθέλησα ἠθέλησας ἠθέλησεν*
Dual ἠθελήσατον ἠθελησάτην
Plural ἠθελήσαμεν ἠθελήσατε ἠθέλησαν
SubjunctiveSingular ἐθελήσω ἐθελήσῃς ἐθελήσῃ
Dual ἐθελήσητον ἐθελήσητον
Plural ἐθελήσωμεν ἐθελήσητε ἐθελήσωσιν*
OptativeSingular ἐθελήσαιμι ἐθελήσαις ἐθελήσαι
Dual ἐθελήσαιτον ἐθελησαίτην
Plural ἐθελήσαιμεν ἐθελήσαιτε ἐθελήσαιεν
ImperativeSingular ἐθέλησον ἐθελησάτω
Dual ἐθελήσατον ἐθελησάτων
Plural ἐθελήσατε ἐθελησάντων
Infinitive ἐθελήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐθελησᾱς ἐθελησαντος ἐθελησᾱσα ἐθελησᾱσης ἐθελησαν ἐθελησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠθελησάμην ἠθελήσω ἠθελήσατο
Dual ἠθελήσασθον ἠθελησάσθην
Plural ἠθελησάμεθα ἠθελήσασθε ἠθελήσαντο
SubjunctiveSingular ἐθελήσωμαι ἐθελήσῃ ἐθελήσηται
Dual ἐθελήσησθον ἐθελήσησθον
Plural ἐθελησώμεθα ἐθελήσησθε ἐθελήσωνται
OptativeSingular ἐθελησαίμην ἐθελήσαιο ἐθελήσαιτο
Dual ἐθελήσαισθον ἐθελησαίσθην
Plural ἐθελησαίμεθα ἐθελήσαισθε ἐθελήσαιντο
ImperativeSingular ἐθέλησαι ἐθελησάσθω
Dual ἐθελήσασθον ἐθελησάσθων
Plural ἐθελήσασθε ἐθελησάσθων
Infinitive ἐθελήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐθελησαμενος ἐθελησαμενου ἐθελησαμενη ἐθελησαμενης ἐθελησαμενον ἐθελησαμενου

Perfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλὰ θαρρῶν ἐπαγγέλλομαι αὐτοῖσ, ὅτι ἢν καὶ νῦν ὡσ πρότερόν ποτε τὴν τελετὴν ἐθελήσωσιν ἐπιδεῖν πολλάκισ καὶ ἀναμνησθῶσιν οἱ παλαιοὶ συμπόται κώμων κοινῶν τῶν τότε καιρῶν καὶ μὴ καταφρονήσωσιν τῶν Σατύρων καὶ Σιληνῶν, πίωσι δὲ ἐσ κόρον τοῦ κρατῆροσ τούτου, ἔτι βακχεύσειν καὶ αὐτοὺσ καὶ πολλάκισ μεθ’ ἡμῶν ἐρεῖν τὸ εὐοῖ. (Lucian, (no name) 5:4)
  • ἐὰν ἐθέλῃ τὸ γένοσ ὑμῖν τὸ Διονυσίου τε καὶ Ἱππαρίνου ἐπὶ σωτηρίᾳ Σικελίασ παύσασθαι τῶν νῦν παρόντων κακῶν, τιμὰσ αὑτοῖσ καὶ γένει λαβόντεσ εἴσ τε τὸν ἔπειτα καὶ τὸν νῦν χρόνον, ἐπὶ τούτοισ καλεῖτε, ὥσπερ καὶ πρότερον ἐρρήθη, πρέσβεισ οὓσ ἂν ἐθελήσωσιν κυρίουσ ποιησάμενοι τῶν διαλλαγῶν ‐ εἴτε τινὰσ αὐτόθεν εἴτε ἔξωθεν εἴτε ἀμφότερα ‐ καὶ ὁπόσουσ ἂν συγχωρήσωσιν· (Plato, Epistles, Letter 8 30:1)
  • σὺ οὖν, ὦ παῖ, ἐὰν σωφρονῇσ, τοὺσ μὲν θεοὺσ παραιτήσῃ συγγνώμονάσ σοι εἶναι, εἴ τι παρημέληκασ τῆσ μητρόσ, μή σε καὶ οὗτοι νομίσαντεσ ἀχάριστον εἶναι οὐκ ἐθελήσωσιν εὖ ποιεῖν, τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ φυλάξῃ μή σε αἰσθόμενοι τῶν γονέων ἀμελοῦντα πάντεσ ἀτιμάσωσιν, εἶτα ἐν ἐρημίᾳ φίλων ἀναφανῇσ. (Xenophon, Memorabilia, , chapter 2 15:1)
  • ὅταν ἰδίᾳ λόγον δέῃ δοῦναί τε καὶ δέξασθαι περὶ ὧν ψέγουσι, καὶ ἐθελήσωσιν ἀνδρικῶσ πολὺν χρόνον ὑπομεῖναι καὶ μὴ ἀνάνδρωσ φυγεῖν, τότε ἀτόπωσ, ὦ δαιμόνιε, τελευτῶντεσ οὐκ ἀρέσκουσιν αὐτοὶ αὑτοῖσ περὶ ὧν λέγουσι, καὶ ἡ ῥητορικὴ ἐκείνη πωσ ἀπομαραίνεται, ὥστε παίδων μηδὲν δοκεῖν διαφέρειν. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 214:3)
  • ὃν μὲν γὰρ ἂν ἐθελήσωσιν ἡμῶν τούτων ἑκάτεροι σῴζειν, ὁμοίωσ δὴ σῴζουσιν, ὃν δ’ ἂν λωβᾶσθαι βουληθῶσιν, λωβῶνται τέμνοντεσ καὶ κάοντεσ καὶ προστάττοντεσ ἀναλώματα φέρειν παρ’ ἑαυτοὺσ οἱο͂ν φόρουσ, ὧν σμικρὰ μὲν εἰσ τὸν κάμνοντα καὶ οὐδὲν ἀναλίσκουσιν, τοῖσ δ’ ἄλλοισ αὐτοί τε καὶ οἱ οἰκέται χρῶνται· (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 247:3)

Synonyms

  1. I am willing

  2. I want

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION