Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπώνυμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἐπώνυμος ἐπώνυμος ἐπώνυμον

Structure: ἐπωνυμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/numa, aeolic for o)/noma

Sense

  1. named in a significant manner, with a significant name
  2. surnamed
  3. concerning giving one's name to something
  4. (neuter substantive) surname

Examples

  • Μηδαμῶσ, ὦ Πόσειδον, ἀλλ̓ ἐνταῦθα ἐν τῷ ἐπωνύμῳ πελάγει τεθάφθω· (Lucian, Dialogi Marini, poseidon and nereides, chapter 1 1:1)
  • λοιδοροῦντεσ οὖν καὶ προβαλλόμενοι τοὺσ λέγοντασ ὡσ τρὶσ ἐννέα ἔτη διαπολεμηθῆναι πέπρωται τὸν πόλεμον, ἔπειθ’ οὕτω περὶ παντὸσ εἰσ λόγουσ συμβαίνοντεσ ἐποιήσαντο τὴν εἰρήνην, δόξα τε παρέστη τοῖσ πλείστοισ ἀπαλλαγὴν κακῶν σαφῆ γεγονέναι, καὶ τὸν Νικίαν διὰ στόματοσ εἶχον, ὡσ ἀνὴρ εἰή θεοφιλὴσ καὶ τὸ δαιμόνιον αὐτῷ δι’ εὐσέβειαν ἐπωνύμῳ γενέσθαι τοῦ μεγίστου καὶ καλλίστου τῶν ἀγαθῶν δέδωκε· (Plutarch, , chapter 9 6:1)
  • ἐπωνύμῳ δὲ κάρτα, Πολυνείκει λέγω, τάχ’ εἰσόμεσθα τοὐπίσημ’ ὅποι τελεῖ, εἴ νιν κατάξει χρυσότευκτα γράμματα ἐπ’ ἀσπίδοσ φλύοντα σὺν φοίτῳ φρενῶν. (Aeschylus, Seven Against Thebes, episode 1:7)
  • ὃ φανήσεται οὗτοσ, ὀφείλων καὶ οὐκ ἐκτετεικὼσ ἑπτακοσίασ δραχμάσ, ἃσ ὦφλεν ἐν ταῖσ εὐθύναισ τῷ ἐπωνύμῳ τῆσ αὑτοῦ φυλῆσ. (Demosthenes, Speeches 51-61, 23:3)
  • καὶ τὸν Τάγον ποταμὸν διαβὰσ ἐστρατοπέδευεν ἐν ὄρει περιφύτῳ μὲν ἐλάαισ, Ἀφροδίτησ δ’ ἐπωνύμῳ, ἔνθα ὁ Πλαύτιοσ καταλαβών, καὶ τὸ πταῖσμα ἀναλαβεῖν ἐπειγόμενοσ, συνέβαλεν. (Appian, The Foreign Wars, chapter 11 4:3)

Synonyms

  1. surnamed

  2. concerning giving one's name to something

  3. surname

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION