Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπώνυμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἐπώνυμος ἐπώνυμος ἐπώνυμον

Structure: ἐπωνυμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/numa, aeolic for o)/noma

Sense

  1. named in a significant manner, with a significant name
  2. surnamed
  3. concerning giving one's name to something
  4. (neuter substantive) surname

Examples

  • "ὥστε εὐεργέτησ ὑμῶν ὁ ἀνὴρ ἀναγεγράφθω καὶ χαλκοῦν αὐτὸν ἀναστήσατε παρὰ τοὺσ ἐπωνύμουσ ἢ ^ ἐν πόλει παρὰ τὴν Ἀθηνᾶν. (Lucian, Anacharsis, (no name) 17:7)
  • ἐπὶ τούτοισ ἄρα ἐννοεῖτε ὅσασ μὲν πόλεισ ἐπωνύμουσ ἐπ̓ ἐμαυτοῦ οἰκιῶ, ὅσασ δὲ καὶ καθαιρήσω ἑλὼν κατὰ κράτοσ, αἳ ἂν ὑβρίσωσί τι ἐσ τὴν ἀρχήν. (Lucian, 65:3)
  • δοῦλοι γὰρ δὴ καὶ συφορβῶν παῖδεσ ὀνομαζόμενοι, πρὶν ἐλεύθεροι γενέσθαι, πάντασ ὀλίγου δεῖν ἠλευθέρωσαν Λατίνουσ, ἑνὶ χρόνῳ τῶν καλλίστων ὀνομάτων ἅμα τυχόντεσ, φονεῖσ ἐχθρῶν καὶ σωτῆρεσ οἰκείων καὶ βασιλεῖσ ἐθνῶν καὶ οἰκισταὶ πόλεων, οὐ μετοικισταὶ, καθάπερ ἦν ὁ Θησεύσ, ἐκ πολλῶν συντιθεὶσ καὶ συνοικοδομῶν ἓν οἰκητήριον, ἀναιρῶν δὲ πολλὰσ πόλεισ ἐπωνύμουσ βασιλέων καὶ ἡρώων παλαιῶν, Ῥωμύλοσ δὲ ταῦτα μὲν ὕστερον ἔδρα, τοὺσ πολεμίουσ ἀναγκάζων τὰ οἰκεῖα καταβάλλοντασ καὶ ἀφανίζοντασ τοῖσ νενικηκόσι προσνέμεσθαι· (Plutarch, Comparison of Theseus and Romulus, chapter 4 1:2)
  • ταῖσ δὲ φυλαῖσ ἐποίησεν ἐπωνύμουσ ἐκ τῶν προκριθέντων ἑκατὸν ἀρχηγετῶν, οὓσ ἀνεῖλεν ἡ Πυθία δέκα. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 21 6:2)
  • οἱ δὲ ἔφηβοι ἐγγραφόμενοι πρότερον μὲν εἰσ λελευκωμένα γραμματεῖα ἐνεγράφοντο, καὶ ἐπεγράφοντο αὐτοῖσ ὅ τ’ ἄρχων ἐφ’ οὗ ἐνεγράφησαν, καὶ ὁ ἐπώνυμοσ ὁ τῷ προτέρῳ ἔτει δεδιαιτηκώσ, νῦν δ’ εἰσ στήλην χαλκῆν ἀναγράφονται, καὶ ἵσταται ἡ στήλη πρὸ τοῦ βουλευτηρίου παρὰ τοὺσ ἐπωνύμουσ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 53 4:4)

Synonyms

  1. surnamed

  2. concerning giving one's name to something

  3. surname

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION