Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπώνυμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἐπώνυμος ἐπώνυμος ἐπώνυμον

Structure: ἐπωνυμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/numa, aeolic for o)/noma

Sense

  1. named in a significant manner, with a significant name
  2. surnamed
  3. concerning giving one's name to something
  4. (neuter substantive) surname

Examples

  • οἱ τοῦδε γὰρ παῖδεσ γενόμενοι τέσσαρεσ ῥίζησ μιᾶσ ἐπώνυμοι γῆσ κἀπιφυλίου χθονὸσ λαῶν ἔσονται, σκόπελον οἳ ναίουσ’ ἐμόν. (Euripides, Ion, episode, iambic 3:3)
  • προσοικέει δὲ ταύτῃ ἔθνοσ Ἰνδικόν, οἱ Ἀράβιεσ καλεόμενοι, ὧν καὶ ἐν τῇ μέζονι συγγραφῇ μνήμην ἔσχον, καὶ ὅτι εἰσὶν ἐπώνυμοι ποταμοῦ Ἀράβιοσ, ὃσ διὰ τῆσ γῆσ αὐτῶν ῥέων ἐκδιδοῖ ἐσ θάλασσαν, ὁρίζων τούτων τε τὴν χώρην καὶ τὴν Ὠρειτέων, ἐκ δὲ Κρωκάλων ἐν δεξιῇ μὲν ἔχοντεσ οὖροσ τὸ καλεόμενον Εἶρον, ἐν ἀριστερῇ δὲ νῆσον ἁλιτενέα ἔπλωον· (Arrian, Indica, chapter 21 9:1)
  • τοιγαροῦν μονώτατοι ἐπώνυμοι τῆσ χώρασ εἰσὶν ἰσοθέων τιμῶν τετυχηκότεσ, εἰκότωσ· (Lycurgus, Speeches, 118:2)
  • εἰσὶ γὰρ ἐπώνυμοι δέκα μὲν οἱ τῶν φυλῶν, δύο δὲ καὶ τετταράκοντα οἱ τῶν ἡλικιῶν· (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 53 4:3)
  • καὶ κάρτα, τοῦδε τοῦ θεοῦ γ’ ἐπώνυμοι. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 2:26)

Synonyms

  1. surnamed

  2. concerning giving one's name to something

  3. surname

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION