뜻

1. 엉큼한, 교활한, 약삭빠른

1. thievish, wily
2. cunning in

예문

• ἐν δὲ θέμεν κύνεόν τε νόον καὶ ἐπίκλοπον ἦθοσ Ἑρμείην ἤνωγε, διάκτορον Ἀργεϊφόντην. (Hesiod, Works and Days, Book WD 10:6)

  (헤시오도스, 일과 날, Book WD 10:6)

• ἐν δ’ ἄρα οἱ στήθεσσι διάκτοροσ Ἀργεϊφόντησ ψεύδεά θ’ αἱμυλίουσ τε λόγουσ καὶ ἐπίκλοπον ἦθοσ τεῦξε Διὸσ βουλῇσι βαρυκτύπου· (Hesiod, Works and Days, Book WD 11:8)

  (헤시오도스, 일과 날, Book WD 11:8)

• "ἐπέρχεται κἀμοὶ περὶ τοῦ ξένου εἰπεῖν ἦ τισ θηητὴρ καὶ ἐπίκλοποσ ἔπλετο δογμάτων τε καὶ λόγων παντοδαπῶν, καὶ πολυπλανὴσ ἐν γράμμασι καὶ οὐ βάρβαροσ ἀλλ’ ’ Ἕλλην γένοσ ἦν, πολλῆσ Ἑλληνίδοσ μούσησ ἀνάπλεωσ. (Plutarch, De defectu oraculorum, section 23 1:1)

  (플루타르코스, De defectu oraculorum, section 23 1:1)

• ὅπωσ εὐχώμεθα τοῖσ θεοῖσ ἀεὶ μοχθηρίαν εἶναι ψεύδεά θ’ αἱμυλίουσ τε λόγουσ καὶ ἐπίκλοπον ἦθοσ, εἰ, τούτων ἀναιρεθέντων, οἴχεται φροῦδοσ ἡ ἀρετὴ καὶ συναπόλωλεν. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 13 10:1)

  (플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 13 10:1)

• ἰὼ παῖ Διόσ, ἐπίκλοποσ πέλῃ, ‐ νέοσ δὲ γραίασ δαίμονασ καθιππάσω, ‐ τὸν ἱκέταν σέβων, ἄθεον ἄνδρα καὶ τοκεῦσιν πικρόν· (Aeschylus, Eumenides, choral, antistrophe 11)

  (아이스킬로스, 에우메니데스, choral, antistrophe 11)

• τίσ δὲ δόλοσ, τίσ μῆτισ ἐπίκλοποσ ἔσσετ’ ἀρωγῆσ; (Apollodorus, Argonautica, book 3 13:36)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 13:36)

• πάσῃσι δ’ ἐπίκλοποσ ἥνδανε μῆτισ. (Apollodorus, Argonautica, book 3 15:12)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 15:12)

• "κερδαλέοσ κ’ εἰή καὶ ἐπίκλοποσ ὅσ σε παρέλθοι ἐν πάντεσσι δόλοισι, καὶ εἰ θεὸσ ἀντιάσειε. (Homer, Odyssey, Book 13 37:1)

  (호메로스, 오디세이아, Book 13 37:1)

유사 형태

• ἐπίκλοπος (7)
• ἐπίκλοπον (6)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.