ἐγκωμιάζω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἐγκωμιάζω
Structure:
ἐγκωμιάζ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Etym.: the augmented tenses are formed as if the Verb were a compound of
e)n and
kw=mos, not a deriv. from
e)gkw/mion
Sense
- to praise, laud, extol, to be praised
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλασ καὶ μὴ τὸ σὸν στόμα, ἀλλότριοσ καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη. (Septuagint, Liber Proverbiorum 27:2)
- δοκίμιον ἀργυρῷ καὶ χρυσῷ πύρωσισ, ἀνὴρ δὲ δοκιμάζεται διὰ στόματοσ ἐγκωμιαζόντων αὐτόν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 27:22)
- τίσ γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν καὶ μὴ συνδιεφθαρμένοσ ἡμῖν, ἀλλ’ ἐξαίφνησ ἐπιστὰσ τοῖσ γινομένοισ οὐκ ἂν μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶσ νομίσειεν, οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον; (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 173)
- περὶ δὲ Ἀθηναίων ἀνδρῶν τοὺ<σ> λόγου<σ> ποιούμενον, οἷσ ἡ κοινὴ γένεσισ α[ὐτόχ]θοσιν οὖσιν ἀνυπέρβλητ[ον] τὴν εὐγένειαν ἔχει, περίεργον ἡγοῦμαι εἶναι ἰδίᾳ [τὰ] γένη ἐγκωμιάζειν. (Hyperides, Speeches, <[E)pita/fios]> 7:3)
- ἐπαινοίη, κελεύοντα μὴ ταῦτα περὶ αὐτοῦ λέγειν, ἀλλὰ μᾶλλον, εἰ χρηστὸσ καὶ ἀβλαβὴσ καὶ ὠφέλιμοσ, οὐ γὰρ εἰσφέρει τὸν ἔπαινον ὁ τοῦτο ποιῶν ἀλλὰ μετατίθησιν οὐδὲ χαίρειν δοκεῖ τοῖσ ἐγκωμιάζουσιν αὐτὸν ἀλλὰ μᾶλλον, ὅτι μὴ προσηκόντωσ μηδ’ ἐφ’ οἷσ δεῖ, δυσχεραίνειν καὶ ἀποκρύπτειν τὰ φαυλότερα τοῖσ βελτίοσιν, οὐκ ἐπαινεῖσθαι βουλόμενοσ ἀλλ’ ἐπαινεῖν ὡσ χρὴ διδάσκων. (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 12 2:1)
- ἀλλ’ ἐγκωμιάζω τὸν διδάξαντά με ὡσ σοφὸν ὄντα, ἀποφαίνων ἃ ἔμαθον παρ’ αὐτοῦ. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 57:4)
- οὐ γὰρ ἔτι ἐγκωμιάζω τοῦτον τὸν τρόπον ‐ οὐ γὰρ ἂν δυναίμην ‐ οὐ μέντοι ἀλλὰ τά γε ἀληθῆ, εἰ βούλεσθε, ἐθέλω εἰπεῖν κατ’ ἐμαυτόν, οὐ πρὸσ τοὺσ ὑμετέρουσ λόγουσ, ἵνα μὴ γέλωτα ὄφλω. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 223:4)
- διὸ δὴ ἔγωγέ φημι χρῆναι πάντα ἄνδρα τὸν ἔρωτα τιμᾶν, καὶ αὐτὸσ τιμῶ τὰ ἐρωτικὰ καὶ διαφερόντωσ ἀσκῶ, καὶ τοῖσ ἄλλοισ παρακελεύομαι, καὶ νῦν τε καὶ ἀεὶ ἐγκωμιάζω τὴν δύναμιν καὶ ἀνδρείαν τοῦ Ἔρωτοσ καθ’ ὅσον οἱο͂́σ τ’ εἰμί. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 432:3)