Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δοξοκοπία

First declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: δοξοκοπία

Structure: δοξοκοπι (Stem) + ᾱ (Ending)

Etym.: from docoko/pos

Sense

  1. thirst for popularity

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative δοξοκοπία δοξοκοπίᾱ δοξοκοπίαι
Genitive δοξοκοπίᾱς δοξοκοπίαιν δοξοκοπιῶν
Dative δοξοκοπίᾱͅ δοξοκοπίαιν δοξοκοπίαις
Accusative δοξοκοπίᾱν δοξοκοπίᾱ δοξοκοπίᾱς
Vocative δοξοκοπίᾱ δοξοκοπίᾱ δοξοκοπίαι

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "τότε δὴ καὶ συλληφθεὶσ ἐπὶ τούτῳ ὁ Πρωτεὺσ ἐνέπεσεν εἰσ τὸ δεσμωτήριον, ὅπερ καὶ αὐτὸ οὐ μικρὸν αὐτῷ ἀξίωμα περιεποίησεν πρὸσ τὸν ἑξῆσ βίον καὶ τὴν τερατείαν καὶ δοξοκοπίαν ὧν ἐρῶν ἐτύγχανεν. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:13)
  • τοὺσ δὲ τοῦ Περικλέουσ τὴν σεμνότητα δοξοκοπίαν τε καὶ τῦφον ἀποκαλοῦντασ ὁ Ζήνων παρεκάλει καὶ αὐτούσ τι τοιοῦτο δοξοκοπεῖν, ὡσ τῆσ προσποιήσεωσ αὐτῆσ τῶν καλῶν ὑποποιούσησ τινὰ λεληθότωσ ζῆλον καὶ συνήθειαν. (Plutarch, , chapter 5 4:2)
  • οἱ δὲ διὰ κουφότητα τῶν δεσποτῶν καὶ κενὴν δοξοκοπίαν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 24 8:3)
  • νομίσαντεσ αὐτὸν διὰ δοξοκοπίαν ἀμφὶ τὸν χάρακα τὸν Σκιπίωνοσ κατὰ δόξαν τῆσ ἐκείνου μεγαλουργίασ στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν. (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 7 1:6)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION