Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακονέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακονέω διακονήσω ἐδιακόνησα δεδιηκόνηκα δεδιακόνημαι ἐδιακονήθην

Structure: δια (Prefix) + κονέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: dia/konos

Sense

  1. I wait on, serve
  2. I serve up, supply
  3. I help
  4. (biblical) I serve as deacon

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακονῶ διακονεῖς διακονεῖ
Dual διακονεῖτον διακονεῖτον
Plural διακονοῦμεν διακονεῖτε διακονοῦσιν*
SubjunctiveSingular διακονῶ διακονῇς διακονῇ
Dual διακονῆτον διακονῆτον
Plural διακονῶμεν διακονῆτε διακονῶσιν*
OptativeSingular διακονοῖμι διακονοῖς διακονοῖ
Dual διακονοῖτον διακονοίτην
Plural διακονοῖμεν διακονοῖτε διακονοῖεν
ImperativeSingular διακόνει διακονείτω
Dual διακονεῖτον διακονείτων
Plural διακονεῖτε διακονούντων, διακονείτωσαν
Infinitive διακονεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακονων διακονουντος διακονουσα διακονουσης διακονουν διακονουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακονοῦμαι διακονεῖ, διακονῇ διακονεῖται
Dual διακονεῖσθον διακονεῖσθον
Plural διακονούμεθα διακονεῖσθε διακονοῦνται
SubjunctiveSingular διακονῶμαι διακονῇ διακονῆται
Dual διακονῆσθον διακονῆσθον
Plural διακονώμεθα διακονῆσθε διακονῶνται
OptativeSingular διακονοίμην διακονοῖο διακονοῖτο
Dual διακονοῖσθον διακονοίσθην
Plural διακονοίμεθα διακονοῖσθε διακονοῖντο
ImperativeSingular διακονοῦ διακονείσθω
Dual διακονεῖσθον διακονείσθων
Plural διακονεῖσθε διακονείσθων, διακονείσθωσαν
Infinitive διακονεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακονουμενος διακονουμενου διακονουμενη διακονουμενης διακονουμενον διακονουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακονήσω διακονήσεις διακονήσει
Dual διακονήσετον διακονήσετον
Plural διακονήσομεν διακονήσετε διακονήσουσιν*
OptativeSingular διακονήσοιμι διακονήσοις διακονήσοι
Dual διακονήσοιτον διακονησοίτην
Plural διακονήσοιμεν διακονήσοιτε διακονήσοιεν
Infinitive διακονήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακονησων διακονησοντος διακονησουσα διακονησουσης διακονησον διακονησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακονήσομαι διακονήσει, διακονήσῃ διακονήσεται
Dual διακονήσεσθον διακονήσεσθον
Plural διακονησόμεθα διακονήσεσθε διακονήσονται
OptativeSingular διακονησοίμην διακονήσοιο διακονήσοιτο
Dual διακονήσοισθον διακονησοίσθην
Plural διακονησοίμεθα διακονήσοισθε διακονήσοιντο
Infinitive διακονήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακονησομενος διακονησομενου διακονησομενη διακονησομενης διακονησομενον διακονησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκόνουν διεκόνεις διεκόνειν*
Dual διεκονεῖτον διεκονείτην
Plural διεκονοῦμεν διεκονεῖτε διεκόνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκονούμην διεκονοῦ διεκονεῖτο
Dual διεκονεῖσθον διεκονείσθην
Plural διεκονούμεθα διεκονεῖσθε διεκονοῦντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκόνησα διεκόνησας διεκόνησεν*
Dual διεκονήσατον διεκονησάτην
Plural διεκονήσαμεν διεκονήσατε διεκόνησαν
SubjunctiveSingular διακονήσω διακονήσῃς διακονήσῃ
Dual διακονήσητον διακονήσητον
Plural διακονήσωμεν διακονήσητε διακονήσωσιν*
OptativeSingular διακονήσαιμι διακονήσαις διακονήσαι
Dual διακονήσαιτον διακονησαίτην
Plural διακονήσαιμεν διακονήσαιτε διακονήσαιεν
ImperativeSingular διακόνησον διακονησάτω
Dual διακονήσατον διακονησάτων
Plural διακονήσατε διακονησάντων
Infinitive διακονήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακονησᾱς διακονησαντος διακονησᾱσα διακονησᾱσης διακονησαν διακονησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκονησάμην διεκονήσω διεκονήσατο
Dual διεκονήσασθον διεκονησάσθην
Plural διεκονησάμεθα διεκονήσασθε διεκονήσαντο
SubjunctiveSingular διακονήσωμαι διακονήσῃ διακονήσηται
Dual διακονήσησθον διακονήσησθον
Plural διακονησώμεθα διακονήσησθε διακονήσωνται
OptativeSingular διακονησαίμην διακονήσαιο διακονήσαιτο
Dual διακονήσαισθον διακονησαίσθην
Plural διακονησαίμεθα διακονήσαισθε διακονήσαιντο
ImperativeSingular διακόνησαι διακονησάσθω
Dual διακονήσασθον διακονησάσθων
Plural διακονήσασθε διακονησάσθων
Infinitive διακονήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακονησαμενος διακονησαμενου διακονησαμενη διακονησαμενης διακονησαμενον διακονησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "καὶ οἱ θεραπεύοντεσ, φησί, τοὺσ Περσῶν βασιλεῖσ δειπνοῦντασ ἅπαντεσ λελουμένοι διακονοῦσιν ἐσθῆτασ λευκὰσ ἔχοντεσ καὶ διατρίβουσι σχεδὸν τὸ ἥμισυ τῆσ ἡμέρασ περὶ τὸ δεῖπνον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 26 1:1)

Synonyms

  1. I wait on

  2. I serve up

  3. I help

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION