Sense

1. an animal of which the bite is dangerous, a noxious beast

Examples

• ἐμὲ δὲ χρεὼν φεύγειν δάκος ἀδινὸν κακαγοριᾶν. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 2 16:2)
• τίνος βορᾶς χρῄζοντα, νεογενὲς δάκος· (Aeschylus, Libation Bearers, episode 1:17)
• τούτων θεοῖσι χρὴ πολύμνηστον χάριν τίνειν, ἐπείπερ καὶ πάγας ὑπερκότους ἐφραξάμεσθα καὶ γυναικὸς οὕνεκα πόλιν διημάθυνεν Ἀργεῖον δάκος, ἵππου νεοσσός, ἀσπιδηφόρος λεώς, πήδημ ὀρούσας ἀμφὶ Πλειάδων δύσιν: (Aeschylus, Agamemnon, episode, anapests 2:7)
• τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος τύχοιμ ἄν· (Aeschylus, Agamemnon, episode 1:22)

Similar forms

• δάκος (4)
• δακοῦσα (3)
• Δακοὺς (3)
• δακόντα (3)
• Δακοὶ (3)
• δάκοι (2)
• Δακούβ (1)
• Δακοῖς (1)
• δακοῦς (1)
• Δακοί (1)
• δάκους (1)
• Δακούς? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.