δαιμόνιον
Second declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
δαιμόνιον
δαιμονίου
Structure:
δαιμονι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Sense
- the dive Power, the Deity, the Divinity
- an inferior divine being, demon
- the name by which Socrates calls his genius, or the spirit that dwelt within him
- a demon, evil spirit
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. οὐ μέμνησαι τῶν λόγων, ὧν ἐνετείλατό σοι ὁ πατήρ σου, ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν σε γυναῖκα ἐκ τοῦ γένουσ σου̣ καὶ νῦν ἄκουσόν μου, ἀδελφέ, διότι σοὶ ἔσται εἰσ γυναῖκα, καὶ τοῦ δαιμονίου μηδένα λόγον ἔχε, ὅτι τὴν νύκτα ταύτην δοθήσεταί σοι αὕτη εἰσ γυναῖκα. (Septuagint, Liber Thobis 6:16)
- ἀπὸ πράγματοσ ἐν σκότει διαπορευομένου, ἀπὸ συμπτώματοσ καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ. (Septuagint, Liber Psalmorum 90:6)
- Χαλεπὸν μὲν ἄνθρωπον ὄντα δαίμονόσ τινοσ ἐπήρειαν διαφυγεῖν, πολὺ δὲ χαλεπώτερον ἀπολογίαν εὑρεῖν παραλόγου καὶ δαιμονίου πταίσματοσ, ἅπερ ἀμφότερα νῦν ἐμοὶ συμβέβηκεν, ὃσ ἀφικόμενοσ παρὰ σέ, ὡσ προσείποιμι τὸ ἑωθινόν, δέον τὴν συνήθη ταύτην φωνὴν ἀφεῖναι καὶ χαίρειν κελεύειν, ἐγὼ δὲ ὁ χρυσοῦσ ἐπιλαθόμενοσ ὑγιαίνειν σε ἠξίουν, εὔφημον μὲν καὶ τοῦτο, οὐκ ἐν καιρῷ δὲ ὡσ οὐ κατὰ τὴν ἑώ. (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 1:1)
- Καλλισθένην προὔκρινεν, εὐθὺσ μὲν ὁ Στράτων δῆλοσ ἦν βαρέωσ φέρων τὴν ἀτιμίαν ἡμέρασ δὲ διαλιπὼν δύο προσῆλθε τῷ Θεοφάνει καὶ τῷ Καλλισθέναι, ἀξιῶν τὴν φιλίαν αὐτῷ πρὸσ αὐτοὺσ διαφυλάττεσθαι, εἰ καὶ τοῦ γάμου ἐφθονήθη ὑπὸ δαιμονίου τινόσ. (Plutarch, Amatoriae narrationes, chapter 1 7:1)
- ἐν δὲ τῇ Λιβύῃ περὶ τὸν τῆσ Καρχηδόνοσ κατοικισμόν, ἣν ὁ Γάιοσ Ιοὐνωνίαν, ὅπερ ἐστὶν Ἡραίαν, ὠνόμασε, πολλὰ κωλύματα γενέσθαι παρὰ τοῦ δαιμονίου λέγουσιν. (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 11 1:1)
