- καίτοι οἶμαι ἐγὼ ἄνδρα ποιήσει βλάπτοντα ἑαυτὸν οὐκ ἄν σε ἐθέλειν ὁμολογῆσαι ὡσ ἀγαθόσ ποτ’ ἐστὶν ποιητήσ, βλαβερὸσ ὢν ἑαυτῷ. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 58:2)
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 58:2)
- καὶ γὰρ οὐχ ὥσπερ οἱ πλεονέκται τῶν ἄλλων ἀφαιρούμενοι χρήματα ἑαυτοὺσ δοκοῦσι πλουτίζειν, οὕτωσ ὁ ἀκρατὴσ τοῖσ μὲν ἄλλοισ βλαβερόσ, ἑαυτῷ δ’ ὠφέλιμοσ, ἀλλὰ κακοῦργοσ μὲν τῶν ἄλλων, ἑαυτοῦ δὲ πολὺ κακουργότεροσ, εἴ γε κακουργότατόν ἐστι μὴ μόνον τὸν οἶκον τὸν ἑαυτοῦ φθείρειν, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 5 4:2)
(크세노폰, Memorabilia, , chapter 5 4:2)
- ἢ εἴ τινασ ἰδίᾳ τῶν πολιτῶν πείσαιμι ψευδόμενοσ, ὡσ ὄντι οἰκονομικῷ τε καὶ ἐπιμελεῖ, τὰ ἑαυτῶν ἐπιτρέψαι, ἆρ’ οὐκ ἂν πεῖραν διδοὺσ ἅμα τε βλαβερὸσ εἰήσ καὶ καταγέλαστοσ φαίνοιο; (Xenophon, Memorabilia, , chapter 6 39:4)
(크세노폰, Memorabilia, , chapter 6 39:4)
- καὶ ἐρῶν μὲν βλαβερόσ τε καὶ ἀηδήσ, λήξασ δὲ τοῦ ἔρωτοσ εἰσ τὸν ἔπειτα χρόνον ἄπιστοσ, εἰσ ὃν πολλὰ καὶ μετὰ πολλῶν ὁρ́κων τε καὶ δεήσεων ὑπισχνούμενοσ μόγισ κατεῖχε τήν γ’ ἐν τῷ τότε συνουσίαν ἐπίπονον οὖσαν φέρειν δι’ ἐλπίδα ἀγαθῶν. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 96:1)
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 96:1)
- ‐ Δῆλον ὡσ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων, ὑφ̓ ἧσ ἕκαστοσ οἶμαι καὶ αὐτόσ ἐστιν αὑτῷ βλαβερόσ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 2:4)
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), 2:4)