Sense

1. a path with no turnings, a path-way, road

Examples

• μᾶλλον δὲ ἡ μὲν ἀτραπόσ ἐστι στενὴ καὶ ἀκανθώδησ καὶ τραχεῖα, πολὺ τὸ δίψοσ ἐμφαίνουσα καὶ ἱδρῶτα· (Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 7:4)
• ἀλλ’ ἔστιν ἀτραπὸσ ξύντομοσ τετριμμένη ἡ διὰ θυείασ. (Aristophanes, Frogs, Prologue 5:8)
• οὐδὲ μὰ Δί’ ἐνταῦθά γ’ ἀτραπὸσ οὐδαμοῦ. (Aristophanes, Birds, Prologue 1:19)
• μακραὶ δ’ αἰὲν ἐλευκαίνοντο κέλευθοι, ἀτραπὸσ ὣσ χλοεροῖο διειδομένη πεδίοιο. (Apollodorus, Argonautica, book 1 10:19)
• οὐκοῦν ἀνάγκη, ἔφη, ἐκ πάντων τούτων παρίστασθαι δόξαν τοιάνδε τινὰ τοῖσ γνησίωσ φιλοσόφοισ, ὥστε καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ τοιαῦτα ἄττα λέγειν, ὅτι "κινδυνεύει τοι ὥσπερ ἀτραπόσ τισ ἐκφέρειν ἡμᾶσ μετὰ τοῦ λόγου ἐν τῇ σκέψει, ὅτι, ἑώσ ἂν τὸ σῶμα ἔχωμεν καὶ συμπεφυρμένη ᾖ ἡμῶν ἡ ψυχὴ μετὰ τοιούτου κακοῦ, οὐ μή ποτε κτησώμεθα ἱκανῶσ οὗ ἐπιθυμοῦμεν· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 124:1)

Similar forms

• ἀτραπὸν (25)
• ἀτραποῦ (12)
• ἀτραπόν (10)
• ἀτραπὸς (7)
• ἀτραπός (4)
• ἀτραπῷ (4)
• ἀτραποὺς (4)
• ἀτραπῶν (3)
• ἀτραπούς (3)
• ἀτραπιτός (2)
• ἀτραπιτοῖο (2)
• ἀτραπιτὸν (1)
• ἀτραπιτοί (1)
• ἀτραπιτῷ (1)
• ἀτραπιτοῦ (1)
• ἀτραπιτοῖς (1)
• ἀτραποὶ (1)
• ἀτραπιτοὶ (1)
• ἀτραπιτοὺς (1)
• ἀτραποί (1)
• ἀτραπιτούς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.