뜻

1. 방황하다, 헤매다, 떠돌다, ~주위를 방황하다, 길을 잃다, 거닐다

1. to wander, stray or roam about, to wander from home, be banished, to wander over
2. to wander away from, cease to enjoy
3. to wander in mind, be distraught

예문

• χρόνῳ δ’, ὅτ’ ἤδη πᾶσ ὁ μόχθοσ ἦν πέπων, κἀμάνθανον τὸν θυμὸν ἐκδραμόντα μοι μείζω κολαστὴν τῶν πρὶν ἡμαρτημένων, τὸ τηνίκ’ ἤδη τοῦτο μὲν πόλισ βίᾳ ἤλαυνέ μ’ ἐκ γῆσ χρόνιον, οἱ δ’ ἐπωφελεῖν, οἱ τοῦ πατρόσ, τῷ πατρὶ δυνάμενοι, τὸ δρᾶν οὐκ ἠθέλησαν, ἀλλ’ ἔπουσ σμικροῦ χάριν φυγάσ σφιν ἔξω πτωχὸσ ἠλώμην ἀεί. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 4:6)

  (소포클레스, Oedipus at Colonus, episode 4:6)

• οὕτω δὴ παρακελευσάμενοσ ἐμαυτῷ μήτε δεδιέναι μήτε αἰσχύνεσθαι τὸ πρᾶγμα, στολήν τε ταπεινὴν ἀναλαβὼν καὶ τἄλλα κολάσασ ἐμαυτὸν ἠλώμην πανταχοῦ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 12:3)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 12:3)

• ἡο͂σ ἐγὼ περὶ κεῖνα πολὺν βίοτον συναγείρων ἠλώμην, τῆόσ μοι ἀδελφεὸν ἄλλοσ ἔπεφνεν λάθρῃ, ἀνωιστί, δόλῳ οὐλομένησ ἀλόχοιο· (Homer, Odyssey, Book 4 11:7)

  (호메로스, 오디세이아, Book 4 11:7)

• ἀλλ’ αἰεὶ φρεσὶν ᾗσιν ἔχων δεδαϊγμένον ἦτορ ἠλώμην, ἡο͂́σ με θεοὶ κακότητοσ ἔλυσαν· (Homer, Odyssey, Book 13 38:6)

  (호메로스, 오디세이아, Book 13 38:6)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.