- ἔργῳ γοῦν τοῦτο ἔδειξεν ὁ συνταχθεὶσ Θήβησιν ὑπὸ Ἐπαμινώνδου ἱερὸσ λόχοσ καὶ ὁ κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατοσ ὑπὸ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονοσ γενόμενοσ, περὶ Σικελίαν δ’ ἐν Ἀκράγαντι ὁ Χαρίτωνοσ καὶ Μελανίππου ἔρωσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 783)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 783)
- διὸ τῶν μὲν ὀλυμπίων ἱερῶν εἴργεται, καὶ οὔτ’ ἐν Ἥρασ Ἀθήνησιν οὔτε Θήβησιν ἐν Ἀφροδίτησ ἴδοι τισ ἂν κιττόν· (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 112 3:2)
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 112 3:2)
- ὄψει γοητεύοντα τοὺσ πολλοὺσ, οὐκ ᾤοντο δεῖν ἀσύμβολον ἐν ταῖσ οἰκίαισ μάτην ἐντρέφεσθαι καὶ περιπλέκεσθαι, βλαβερὸν ὄντα τοῖσ προσδεχομένοισ φυτοῖσ τῆσ γῆσ ἐχόμενον διὸ τῶν μὲν ὀλυμπίων ἱερῶν εἴργεται, καὶ οὔτε ἐν Ἥρασ Ἀθήνησιν οὔτε Θήβησιν ἐν Ἀφροδίτησ ἴδοι τισ ἂν κιττόν· (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 112 4:1)
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 112 4:1)
- καὶ περὶ τοῦ Θήβησιν ἀποθανόντοσ, περὶ οὗ κελεύει κρίνεσθαι εἰ δίκαιοσ ἦν ἀποθανεῖν, ὡσ οὐκ ἄδικον ὂν τὸ ἀποκτεῖναι τὸν δικαίωσ ἀποθανόντα. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 23 3:12)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 23 3:12)
- τοῦτο μὲν γὰρ Ἀθήνησι Μαντίᾳ τῷ ῥήτορι ἀμφισβητοῦντι πρὸσ τὸν υἱὸν ἀπέφηνεν ἡ μήτηρ, τοῦτο δὲ Θήβησιν Ἰσμηνίου καὶ Στίλβωνοσ ἀμφισβητούντων ἡ Δωδωνὶσ ἀπέδειξεν Ἰσμηνίου τὸν υἱόν, καὶ διὰ τοῦτο Θετταλίσκον Ἰσμηνίου ἐνόμιζον. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 23 11:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 23 11:2)
- ἄλλοι δ’ ἐν Θήβῃσιν, ἄναξ, σε λέγουσι γενέσθαι, ψευδόμενοι· (Anonymous, Homeric Hymns, 1:2)
(익명 저작, Homeric Hymns, 1:2)