Ὀλυμπικός
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
Ὀλυμπικός
Ὀλυμπική
Ὀλυμπικόν
Structure:
Ὀλυμπικ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- of Olympus
- of Olympia, Olympic, the Olympic
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- διὰ δὲ τὴν παρὰ τοῖσ Ἀργοναύταισ γενομένην ἀποδοχὴν αὐτοῦ κατὰ τὴν στρατείαν οὐ μετρίωσ δοξασθέντοσ, προσγενέσθαι τὴν ἐκ τῆσ Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ δόξαν, ὥστε πάντων τῶν Ἑλλήνων ἐπιφανέστατον ὑπάρχειν καὶ παρὰ ταῖσ πλείσταισ πόλεσι γνωσθέντα πολλοὺσ ἔχειν ἐπιθυμητὰσ τῆσ φιλίασ, οὓσ προθύμουσ εἶναι μετασχεῖν παντὸσ κινδύνου. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 53 6:1)
- ἐπὶ δὲ τούτων Πισᾶται μὲν ἀνανεωσάμενοι τὸ παλαιὸν ἀξίωμα τῆσ πατρίδοσ καί τισι μυθικαῖσ καὶ παλαιαῖσ ἀποδείξεσι χρώμενοι, τὴν θέσιν τῆσ Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ αὑτοῖσ προσήκειν ἀπεφαίνοντο. (Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 74 30:1)
- ἀναθήματα δὲ ὁπόσα ἔνδον ἢ ἐν τῷ προνάῳ κεῖται, θρόνοσ ἐστὶν Ἀριμνήστου βασιλεύσαντοσ ἐν Τυρσηνοῖσ, ὃσ πρῶτοσ βαρβάρων ἀναθήματι τὸν ἐν Ὀλυμπίᾳ Δία ἐδωρήσατο, καὶ ἵπποι Κυνίσκασ χαλκοῖ, σημεῖα Ὀλυμπικῆσ νίκησ· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 12 9:1)
- λέγεται δὲ ἐπὶ τῷ Εὐπολέμῳ καὶ τάδε, ὡσ ἐφεστήκοιεν τρεῖσ ἐπὶ τῷ δρόμῳ τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾶν δὲ τῷ μὲν Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν, ὁ τρίτοσ δὲ Ἀμβρακιώτῃ Λέοντι, καὶ ὡσ χρημάτων καταδικάσαιτο ὁ Λέων ἐπὶ τῆσ Ὀλυμπικῆσ βουλῆσ ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 3 12:3)
- ἐπειδὴ τῆσ γε Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ ἀπελείφθην τύχῃ τινι ἀδυνάτωσ ἔχων κατὰ τὸ σῶμα συμμετασχεῖν ὑμῖν τῶν γιγνομένων, κινδύνου τε εἰσ ἔσχατον ἐλθὼν ἐκ τοῦ τότε μοι συμπεσόντοσ νοσήματοσ, Διόσ γε σωτῆροσ τυχὼν καὶ Ποσειδῶνοσ ἀδελφοῦ Διὸσ ἀσφαλίου, καί τινοσ οἱο͂ν λιμένοσ τῆσ τε παρούσησ ταύτησ ὑγιείασ τε καὶ σωτηρίασ λαβόμενοσ καὶ τῆσ διατριβῆσ τῆσ μεθ’ ὑμῶν, πρὸσ δὲ καὶ λόγου διαγγελθέντοσ ἐπὶ τούτῳ τοιούτου τινὸσ, ὡσ ἄρα ἐπόθουν τινὲσ τὴν ἐμὴν παρουσίαν, καὶ τούτων οἱ ἐμφανέστατοι, οὐ δι’ ἐμὲ τοσοῦτον, ὥσ γε ἐγὼ νομίζω, οὐδὲ διὰ τοὺσ λόγουσ τοὺσ ἐμοὺσ, ἀλλ’ ἐνδεικνύμενοι τό τε γενναῖον καὶ τὸ φιλότιμον τὸ περὶ ταῦτα καὶ τὴν πρὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ τιμήν τε καὶ εὔνοιαν ὁπόσοισ ὁ βίοσ ἐν τούτοισ, ὑφ’ ὧν καὶ πρότερον ἡσθέντασ πολλάκισ ἑαυτοὺσ μέμνηνται καὶ ἡδίουσ γενομένουσ ἐν ταῖσ κοιναῖσ τῶν Ἑλλήνων πανηγύρεσιν, ἔγνων μὴ ὀκνητέον εἶναί μοι διὰ ταῦτα παρελθεῖν εἰσ ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἅμα ἐν τῷ αὐτῷ ἀποτιστέον διπλῆν ἔκτισιν δυοῖν ἀδελφοῖν, τὴν μὲν προτέραν τε καὶ πρεσβυτέραν καὶ τρόπον τινὰ εἰωθυῖαν, τὴν δὲ νῦν ἄρξεσθαι μέλλουσαν. (Aristides, Aelius, Orationes, 1:1)