- ὁ μέν γε θεσπέσιοσ Πυθαγόρασ, εἰ καὶ μηδὲν αὐτὸσ ἴδιον ἡμῖν καταλιπεῖν τῶν αὐτοῦ ἠξίωσεν, ὅσον Ὀκέλλῳ τῷ Λευκανῷ καὶ Ἀρχύτᾳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὁμιληταῖσ αὐτοῦ τεκμαίρεσθαι, οὔτε τὸ χαίρειν οὔτε τὸ εὖ πράττειν προὔγραφεν, ἀλλ̓ ἀπὸ τοῦ ὑγιαίνειν ἄρχεσθαι ἐκέλευεν· (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 10:1)
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 10:1)
- εἰ δὲ τότε Πορσίνασ τισ ἐπέβρισε Τυρρηνικὸν χάρακα καὶ στρατόπεδον παραστήσασ τείχεσιν ὑγροῖσ ἔτι καὶ κραδαινομένοισ ἤ τισ ἐκ Μαρσῶν ἀποστὰσ ἀρειμάνιοσ δυνάστησ ἢ Λευκανὸσ ὑπὸ φθόνου καὶ φιλονεικίασ, ἀνὴρ δύσερισ καὶ πολεμοποιόσ, οἱο͂σ ὕστερον Μουτίλοσ ἢ Σίλων ὁ θρασὺσ ἢ τὸ ἔσχατον Σύλλα πάλαισμα Τελεσῖνοσ, ὡσ ἀφ’ ἑνὸσ συνθήματοσ ὅλην ἐξοπλίζων τὴν Ἰταλίαν, τὸν φιλόσοφον Νομᾶν περιεσάλπιζε θύοντα καὶ προσευχόμενον, οὐκ ἂν ἀντέσχον αἱ πρῶται τῆσ πόλεωσ ἀρχαὶ πρὸσ σάλον καὶ κλύδωνα τοσοῦτον οὐδ’ εἰσ εὐανδρίαν καὶ πλῆθοσ ἐπέδωκαν· (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 9 4:1)
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 9 4:1)
- τὰ γὰρ ὕστερον μᾶλλον ὄντα δῆλα καὶ καταφανῆ δεικνύει τὴν τῆσ Τύχησ εὐμένειαν, ᾗ ἔγωγε τίθεμαι καὶ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτήν, ἀνδρὸσ εὐτυχήμασι μεγάλοισ καὶ κατορθώμασι λαμπροῖσ ὑπὸ θάρσουσ ἀμάχου καὶ φρονήματοσ ὥσπερ ἄστρου φερομένου καὶ διᾴττοντοσ ἐπὶ δυσμὰσ ἐξ ἀνατολῶν καὶ βάλλοντοσ ἤδη τὰσ τῶν ὅπλων αὐγὰσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν, ὡσ πρόφασισ μὲν ἦν αὐτῷ τῆσ στρατείασ ὁ Μολοττὸσ Ἀλέξανδροσ ὑπὸ Βρεττίων καὶ Λευκανῶν περὶ Πανδοσίαν κατακεκομμένοσ· (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 132)
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 132)
- τὴν Ἰταλίαν, ὡσ πρόφασισ μὲν ἦν αὐτῷ τῆσ στρατείασ ὁ Μολοττὸσ Ἀλέξανδροσ ὑπὸ Βρεττίων καὶ Λευκανῶν περὶ Πανδοσίαν κατακεκομμένοσ· (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 13 3:2)
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 13 3:2)
- καὶ σεμνυνόμεθα μὲν καὶ μεγαλοφρονοῦμεν ἐπὶ τῷ βέλτιον τῶν ἄλλων γεγονέναι, ῥᾷον δὲ μεταδίδομεν τοῖσ βουλομένοισ ταύτησ τῆσ εὐγενείασ ἢ Τριβαλλοί τε καὶ Λευκανοὶ τῆσ δυσγενείασ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 17 4:4)
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 17 4:4)
- εἰ δέ τισ οὐ Λευκανὸσ ὤν, ἀλλὰ Ῥωμαῖοσ, οὐδὲ τοῦ πλήθουσ, ἀλλὰ τῶν ἱπποτρόφων, οὐδὲ τὴν φωνὴν μόνον ἀλλὰ καὶ τὴν γνώμην καὶ τὴν δίαιταν καὶ τὸ σχῆμα τῶν Ἑλλήνων ἐζηλωκώσ, καὶ ταῦθ̓ οὕτωσ ἐγκρατῶσ καὶ περιφανῶσ, ὡσ οὔτε τῶν πρὸ αὑτοῦ Ῥωμαίων οὔτε τῶν καθ̓ αὑτὸν Ἑλλήνων εἱ̓ρήσεται γάῤ οὐδὲ εἷσ· (Dio, Chrysostom, Orationes, 46:1)
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), 46:1)
- Λευκανὸσ δέ τισ ἐκ τῶν ἔτι Ῥωμαίοισ ἐμμενόντων Φλάουιοσ, φίλοσ ὢν καὶ ξένοσ Γράκχου, προδιδοὺσ αὐτὸν ἔπεισεν ἔσ τι χωρίον ἐλθόντα συνθέσθαι Λευκανῶν τοῖσ στρατηγοῖσ ὡσ μετανοοῦσι, καὶ δοῦναι καὶ λαβεῖν πίστεισ. (Appian, The Foreign Wars, chapter 6 4:6)
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6 4:6)
- Λαμπώνιόσ τε ὁ Λευκανὸσ καὶ Μάρκιοσ καὶ Καρρίνασ ὅσοι τε ἄλλοι στρατηγοὶ τῆσ Καρβωνείου στάσεωσ αὐτοῖσ συνῆσαν, διέφυγον. (Appian, The Civil Wars, book 1, chapter 10 9:7)
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 10 9:7)