Ancient Greek-English Dictionary Language

Ἑλλήνιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: Ἑλλήνιος Ἑλληνίᾱ Ἑλλήνιον

Structure: Ἑλληνι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: E(=llhniko/s, Hdt., etc.

Sense

  1. Greek (generally used as an epithet for various gods, especially Zeus)

Examples

  • Ἀριστείδησ δὲ πρῶτον μέν, ὡσ εἶδε, πολὺ προελθὼν ἐβόα, μαρτυρόμενοσ Ἑλληνίουσ θεούσ, ἀπέχεσθαι μάχησ καὶ μὴ σφίσιν ἐμποδὼν εἶναι μηδὲ κωλύειν ἐπαμύνοντασ τοῖσ προκινδυνεύουσιν ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ, ἐπεὶ δ’ ἑώρα μὴ προσέχοντασ αὐτῷ καὶ συντεταγμένουσ ἐπὶ τὴν μάχην, οὕτω τῆσ ἐκεῖ βοηθείασ ἀποτραπόμενοσ συνέβαλε τούτοισ περὶ πεντακισμυρίουσ οὖσιν. (Plutarch, , chapter 18 5:1)
  • ἡμέασ δὲ τοὺσ Κορινθίουσ τότε αὐτίκα θῶμα μέγα εἶχε ὅτε ὑμέασ εἴδομεν μεταπεμπομένουσ Ἱππίην, νῦν τε δὴ καὶ μεζόνωσ θωμάζομεν λέγοντασ ταῦτα, ἐπιμαρτυρόμεθά τε ἐπικαλεόμενοι ὑμῖν θεοὺσ τοὺσ Ἑλληνίουσ μὴ κατιστάναι τυραννίδασ ἐσ τὰσ πόλισ. (Herodotus, The Histories, book 5, chapter 92G 6:1)

Synonyms

  1. Greek

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION