Epictetus, Works, book 3, Περὶ τοῦ μὴ δεῖν προσπάσχειν τοῖσ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. 86:

τοιοῦτόν τι καὶ σὺ ὑπομίμνῃσκε σεαυτόν, ὅτι θνητὸν φιλεῖσ, οὐδὲν τῶν σεαυτοῦ φιλεῖσ· ἐπὶ τοῦ παρόντοσ σοι δέδοται, οὐκ ἀναφαίρετον οὐδ’ εἰσ ἅπαν, ἀλλ’ ὡσ σῦκον, ὡσ σταφυλή, τῇ τεταγμένῃ ὡρ́ᾳ τοῦ ἔτουσ· ἂν δὲ χειμῶνοσ ἐπιποθῇσ, μωρὸσ εἶ. οὕτωσ κἂν τὸν υἱὸν ἢ τὸν φίλον τότε ποθῇσ, ὅτε οὐ δέδοταί σοι, ἴσθι, ὅτι χειμῶνοσ σῦκον ἐπιποθεῖσ. οἱο͂ν γάρ ἐστι χειμὼν πρὸσ σῦκον, τοιοῦτόν ἐστι πᾶσα ἡ ἀπὸ τῶν ὅλων περίστασισ πρὸσ τὰ κατ’ αὐτὴν ἀναιρούμενα.