Epictetus, Works, book 3, Περὶ καλλωπισμοῦ.

(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ καλλωπισμοῦ.)

Εἰσιόντοσ τινὸσ πρὸσ αὐτὸν νεανίσκου ῥητορικοῦ περιεργότερον ἡρμοσμένου τὴν κόμην καὶ τὴν ἄλλην περιβολὴν κατακοσμοῦντοσ Εἰπέ μοι, ἔφη, εἰ οὐ δοκοῦσίν σοι κύνεσ τ’ εἶναι καλοί τινεσ καὶ ἵπποι καὶ οὕτωσ τῶν ἄλλων ζῴων ἕκαστον; ‐ Δοκοῦσιν, ἔφη.

‐ Οὐκοῦν καὶ ἄνθρωποι οἱ μὲν καλοί, οἱ δ’ αἰσχροί; ‐ Πῶσ γὰρ οὔ; ‐ Πότερον οὖν κατὰ τὸ αὐτὸ ἕκαστα τούτων ἐν τῷ αὐτῷ γένει καλὰ προσαγορεύομεν ἢ ἰδίωσ ἕκαστον; οὕτωσ δ’ ὄψει αὐτό. ἐπειδὴ πρὸσ ἄλλο μὲν ὁρῶμεν κύνα πεφυκότα, πρὸσ ἄλλο[ν] δ’ ἵππον, πρὸσ ἄλλο δ’ εἰ οὕτωσ τύχοι ἀηδόνα, καθόλου μὲν οὐκ ἀτόπωσ ἀποφήναιτ’ ἄν τισ ἕκαστον τηνικαῦτα καλὸν εἶναι, ὁπότε κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν κράτιστ’ ἔχοι·

ἐπεὶ δ’ ἡ φύσισ ἑκάστου διάφορόσ ἐστιν, διαφόρωσ εἶναί μοι δοκεῖ ἕκαστον αὐτῶν καλόν· ἢ γὰρ οὔ; ‐ Ὡμολόγει.

‐ Οὐκ οὖν ὅπερ κύνα ποιεῖ καλόν, τοῦτο ἵππον αἰσχρόν, ὅπερ δ’ ἵππον καλόν, τοῦτο κύνα αἰσχρόν, εἴ γε διάφοροι αἱ φύσεισ εἰσὶν αὐτῶν; ‐ Εοἴκεν.

‐ Καὶ γὰρ τὸ παγκρατιαστὴν οἶμαι ποιοῦν καλὸν τοῦτο παλαιστὴν οὐκ ἀγαθὸν ποιεῖ, δρομέα δὲ καὶ γελοιότατον· καὶ ὁ πρὸσ πενταθλίαν καλὸσ ὁ αὐτὸσ οὗτοσ πρὸσ πάλην αἴσχιστοσ; ‐ Οὕτωσ, ἔφη. ‐ Τί οὖν ποιεῖ ἄνθρωπον καλὸν ἢ ὅπερ τῷ γένει καὶ κύνα καὶ ἵππον;

‐ Τοῦτο, ἔφη. ‐ Τί οὖν ποιεῖ κύνα καλόν; ἡ ἀρετὴ ἡ κυνὸσ παροῦσα. τί ἵππον; ἡ ἀρετὴ ἡ ἵππου παροῦσα. τί οὖν ἄνθρωπον; μή ποθ’ ἡ ἀρετὴ ἡ ἀνθρώπου παροῦσα; καὶ σὺ οὖν εἰ θέλεισ καλὸσ εἶναι, νεανίσκε, τοῦτο ἐκπόνει, τὴν ἀρετὴν τὴν ἀνθρωπικήν.

‐ Τίσ δ’ ἐστὶν αὕτη;

‐ Ὅρα, τίνασ αὐτὸσ ἐπαινεῖσ, ὅταν δίχα πάθουσ τινὰσ ἐπαινῇσ· πότερα τοὺσ δικαίουσ ἢ τοὺσ ἀδίκουσ; ‐ Τοὺσ δικαίουσ. ‐ Πότερον τοὺσ σώφρονασ ἢ τοὺσ ἀκολάστουσ; ‐ Τοὺσ σώφρονασ. ‐ Τοὺσ ἐγκρατεῖσ δ’ ἢ τοὺσ ἀκρατεῖσ; ‐ Τοὺσ ἐγκρατεῖσ. ‐ Οὐκοῦν τοιοῦτόν τινα ποιῶν σαυτὸν ἴσθι ὅτι καλὸν ποιήσεισ·

μέχρισ δ’ ἂν τούτων ἀμελῇσ, αἰσχρόν σ’ εἶναι ἀνάγκη, κἂν πάντα μηχανᾷ ὑπὲρ τοῦ φαίνεσθαί σε καλόν. Ἐντεῦθεν οὐκέτι ἔχω σοι πῶσ εἴπω· ἄν τε γὰρ λέγω ἃ φρονῶ, ἀνιάσω σε καὶ ἐξελθὼν τάχα οὐδ’ εἰσελεύσῃ·

ἄν τε μὴ λέγω, ὁρ́α οἱο͂ν ποιήσω, εἰ σὺ μὲν ἔρχῃ πρὸσ ἐμὲ ὠφεληθησόμενοσ, ἐ[ρ]γὼ δ’ οὐκ ὠφελήσω σ’ οὐδέν, καὶ σὺ μὲν ὡσ πρὸσ φιλόσοφον, ἐγὼ δ’ οὐδὲν ἐρῶ σοι ὡσ φιλόσοφοσ. πῶσ δὲ καὶ ὠμόν ἐστι πρὸσ αὐτόν σε τὸ περιιδεῖν ἀνεπανόρθωτον ἄν ποθ’ ὕστερον φρένασ σχῇσ, εὐλόγωσ μοι ἐγκαλέσεισ·

3τί εἶδεν ἐν ἐμοὶ ὁ Ἐπίκτητοσ, ἵνα βλέπων με τοιοῦτον εἰσερχόμενον πρὸσ αὐτὸν οὕτωσ αἰσχρῶσ ἔχοντα περιίδῃ καὶ μηδέποτε μηδὲ ῥῆμα εἴπῃ;

οὕτωσ μου ἀπέγνω;

νέοσ οὐκ ἤμην; οὐκ ἤμην λόγου ἀκουστικόσ; πόσοι δ’ ἄλλοι νέοι ἐφ’ ἡλικίασ πολλὰ τοιαῦτα διαμαρτάνουσιν; τινά ποτ’ ἀκούω Πολέμωνα ἐξ ἀκολαστοτάτου νεανίσκου τοσαύτην μεταβολὴν μεταβαλεῖν.

ἔστω, οὐκ ᾤετό με Πολέμωνα ἔσεσθαι· τὴν μὲν κόμην ἠδύνατό μου διορθῶσαι, τὰ μὲν περιάμματά μου περιελεῖν, ψιλούμενόν με παῦσαι ἠδύνατο, ἀλλὰ βλέπων με ‐ τίνοσ εἴπω; ‐ σχῆμα ἔχοντα ἐσιώπα.

" ἐγὼ οὐ λέγω, τίνοσ ἐστὶ τὸ σχῆμα τοῦτο· σὺ δ’ αὐτὸ ἐρεῖσ τόθ’, ὅταν εἰσ σαυτὸν ἔλθῃσ, καὶ γνώσει, οἱο͂́ν ἐστι καὶ τίνεσ αὐτὸ ἐπιτηδεύουσι. Τοῦτό μοι ὕστερον ἂν ἐγκαλῇσ, τί ἕξω ἀπολογήσασθαι; ναί·

ἀλλ’ ἐρῶ καὶ οὐ πεισθήσεται. τῷ γὰρ Ἀπόλλωνι ἐπείσθη ὁ Λάιοσ; οὐκ ἀπελθὼν καὶ μεθυσθεὶσ χαίρειν εἶπεν τῷ χρησμῷ; τί οὖν; παρὰ τοῦτο οὐκ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰσ ἀληθείασ; καίτοι ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα οὔτ’ εἰ πεισθήσῃ μοι οὔτ’ εἰ μή·

ἐκεῖνοσ δ’ ἀκριβέστατα ᾔδει, ὅτι οὐ πεισθήσεται, καὶ ὅμωσ εἶπεν. ‐ Διὰ τί δ’ εἶπεν;

‐ Διὰ τί δὲ Ἀπόλλων ἐστίν; διὰ τί δὲ χρησμῳδεῖ; διὰ τί δ’ εἰσ ταύτην τὴν χώραν ἑαυτὸν κατατέταχεν, ὥστε μάντισ εἶναι καὶ πηγὴ τῆσ ἀληθείασ καὶ πρὸσ αὐτὸν ἔρχεσθαι τοὺσ ἐκ τῆσ οἰκουμένησ; διὰ τί δὲ προγέγραπται τὸ γνῶθι σαυτὸν μηδενὸσ αὐτὸ νοοῦντοσ; Σωκράτησ πάντασ ἔπειθε τοὺσ προσιό ντασ ἐπιμελεῖσθαι ἑαυτῶν; οὐδὲ τὸ χιλιοστὸν μέροσ.

ἀλλ’ ὅμωσ ἐπειδὴ εἰσ ταύτην τὴν τάξιν ὑπὸ τοῦ δαιμονίου, ὥσ φησιν αὐτόσ, κατετάχθη, μηκέτι ἐξέλιπεν. ἀλλὰ καὶ πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ τί λέγει; "ἄν μ’ ἀφῆτε", φησίν, "ἐπὶ τούτοισ, ἵνα μηκέτι ταῦτα πράσσω ἃ νῦν, οὐκ ἀνέξομαι οὐδ’ ἀνήσω·

ἀλλὰ καὶ νέῳ καὶ πρεσβυτέρῳ καὶ ἁπλῶσ ἀεὶ τῷ ἐντυγχάνοντι προσελθὼν πεύσομαι ταῦτα ἃ καὶ νῦν πυνθάνομαι, πολὺ δὲ μάλιστα ὑμῶν, φησί, τῶν πολιτῶν, ὅτι ἐγγυτέρω μου γένει ἐστέ. " οὕτωσ περίεργοσ εἶ, ὦ Σώκρατεσ, καὶ πολυπράγμων;

τί δέ σοι μέλει, τί ποιοῦμεν; "οἱο͂ν καὶ λέγεισ; κοινωνόσ μου ὢν καὶ συγγενὴσ ἀμελεῖσ σεαυτοῦ καὶ τῇ πόλει παρέχεισ πολίτην κακὸν καὶ τοῖσ συγγενέσι συγγενῆ καὶ τοῖσ γείτοσι γείτονα. " "σὺ οὖν τίσ εἶ;

ἐνταῦθα μέγα ἐστὶ τὸ εἰπεῖν ὅτι "οὗτόσ εἰμι, ᾧ δεῖ μέλειν ἀνθρώπων. " οὐδὲ γὰρ λέοντι τὸ τυχὸν βοίδιον τολμᾷ ἀντιστῆναι αὐτῷ· ἂν δ’ ὁ ταῦροσ προσελθὼν ἀνθίστηται, λέγε αὐτῷ, ἄν σοι δόξῃ[σ], " 3σὺ δὲ τίσ εἶ; καὶ "τί σοὶ μέλει;

ἄνθρωπε, ἐν παντὶ γένει φύεταί τι ἐξαίρετον· ἐν βουσίν, ἐν κυσίν, ἐν μελίσσαισ, ἐν ἵπποισ. μὴ δὴ λέγε τῷ ἐξαιρέτῳ "σὺ οὖν τί εἶ; εἰ δὲ μή, ἐρεῖ σοι φωνήν ποθεν λαβὸν "ἐγώ εἰμι τοιοῦτον οἱο͂ν ἐν ἱματίῳ πορφύρα· μή μ’ ἀξίου ὅμοιον εἶναι τοῖσ ἄλλοισ ἢ τῇ φύσει μου μέμφου, ὅτι με διαφέροντα παρὰ τοὺσ ἄλλουσ ἐποίησεν". Τί οὖν; ἐγὼ τοιοῦτοσ;

πόθεν; σὺ γὰρ τοιοῦτοσ οἱο͂σ ἀκούειν τἀληθῆ; ὤφελεν. ἀλλ’ ὅμωσ ἐπεί πωσ κατεκρίθην πώγωνα ἔχειν πολιὸν καὶ τρίβωνα καὶ σὺ εἰσέρχῃ πρὸσ ἐμὲ ὡσ πρὸσ φιλόσοφον, οὐ χρήσομαί σοι ὠμῶσ οὐδ’ ἀπογνωστικῶσ, ἀλλ’ ἐρῶ· νεανίσκε, τίνα θέλεισ καλὸν ποιεῖν; γνῶθι πρῶτον τίσ εἶ καὶ οὕτωσ κόσμει σεαυτόν. ἄνθρωποσ εἶ·

τὸ χρηστικὸν φαντασίαισ; τοῦτο δ’ ἐστὶ θνητὸν ζῷον χρηστικὸν φαντασίαισ λογικῶσ. τὸ δὲ λογικῶσ τί ἐστιν; φύσει ὁμολογουμένωσ καὶ τελέωσ. τί οὖν ἐξαίρετον ἔχεισ; τὸ ζῷον; οὔ. τὸ θνητόν; οὔ. οὔ.

τὸ λογικὸν ἔχεισ ἐξαίρετον· τοῦτο κόσμει καὶ καλλώπιζε· τὴν κόμην δ’ ἄφεσ τῷ πλάσαντι ὡσ αὐτὸσ ἠθέλησεν. ἄγε, τίνασ ἄλλασ ἔχεισ προσηγορίασ;

ἀνὴρ εἶ ἢ γυνή; ‐ Ἀνήρ. ‐ Ἄνδρα οὖν καλλώπιζε, μὴ γυναῖκα. ἐκείνη φύσει λεία γέγονε καὶ τρυφερά· κἂν ἔχῃ τρίχασ πολλάσ, τέρασ ἐστὶ καὶ ἐν τοῖσ τέρασιν ἐν Ῥώμῃ δείκνυται. τοῦτο δ’ ἐπ’ ἀνδρόσ ἐστι τὸ μὴ ἔχειν·

κἂν μὲν φύσει μὴ ἔχῃ, τέρασ ἐστίν, ἂν δ’ αὐτὸσ ἑαυτοῦ ἐκκόπτῃ καὶ ἀποτίλλῃ, τί αὐτὸν ποιήσωμεν; ποῦ αὐτὸν δείξωμεν καὶ τί προγράψωμεν; "δείξω ὑμῖν ἄνδρα, ὃσ θέλει μᾶλλον γυνὴ εἶναι ἢ ἀνήρ" 3. ὦ δεινοῦ θεάματοσ· οὐδεὶσ οὐχὶ θαυμάσει τὴν προγραφήν·

νὴ τὸν Δία, οἶμαι ὅτι αὐτοὶ οἱ τιλλόμενοι οὐ παρακολουθοῦντεσ, ὅτι τοῦτ’ αὐτό ἐστιν, ὃ ποιοῦσιν, ποιοῦσιν. ἄνθρωπε, τί ἔχεισ ἐγκαλέσαι σου τῇ φύσει; ὅτι σε ἄνδρα ἐγέννησεν;

τί οὖν; πάσασ ἔδει γυναῖκασ γεννῆσαι; καὶ τί ἂν ὄφελοσ ἦν σοι τοῦ κοσμεῖσθαι; τίνι ἂν ἐκοσμοῦ, εἰ πάντεσ ἦσαν γυναῖκεσ; ἀλλ’ οὐκ ἀρέσκει σοι τὸ πραγμάτιον·

ὅλον δι’ ὅλων αὐτὸ ποίησον· ἆρον ‐ τί ποτ’ ἐκεῖνο; ‐ τὸ αἴτιον τῶν τριχῶν· ποίησον εἰσ ἅπαντα σαυτὸν γυναῖκα, ἵνα μὴ πλανώμεθα, μὴ τὸ μὲν ἥμισυ ἀνδρόσ, τὸ δ’ ἥμισυ γυναικόσ. τίνι θέλεισ ἀρέσαι;

τοῖσ γυναικαρίοισ; ὡσ ἀνὴρ αὐτοῖσ ἄρεσον. "ναί· ἀλλὰ τοῖσ λείοισ χαίρουσιν. " οὐκ ἀπάγξῃ; καὶ εἰ τοῖσ κιναίδοισ ἔχαιρον, ἐγένου ἂν κίναιδοσ; τοῦτό σοι τὸ ἔργον ἐστίν, ἐπὶ τοῦτο ἐγεννήθησ, ἵνα σοι αἱ γυναῖκεσ αἱ ἀκόλαστοι χαίρωσιν;

τοιοῦτόν σε θῶμεν πολίτην Κορινθίων, κἂν οὕτωσ τύχῃ, ἀστυνόμον ἢ ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν ἢ ἀγωνοθέτην;

ἄγε καὶ γαμήσασ τίλλεσθαι μέλλεισ;

τίνι καὶ ἐπὶ τί; καὶ παιδία ποιήσασ εἶτα κἀκεῖνα τιλλόμενα ἡμῖν εἰσάξεισ εἰσ τὸ πολίτευμα; καλὸσ πολίτησ καὶ βουλευτὴσ καὶ ῥήτωρ. τοιούτουσ δεῖ νέουσ εὔχεσθαι ἡμῖν φύεσθαι καὶ ἀνατρέφεσθαι; Μή, τοὺσ θεούσ σοι, νεανίσκε· ἀλλ’ ἅπαξ ἀκούσασ τῶν λόγων τούτων ἀπελθὼν σαυτῷ εἰπὲ "ταῦτά μοι Ἐπίκτητοσ οὐκ εἴρηκεν·

πόθεν γὰρ ἐκείνῳ; ἀλλὰ θεόσ τίσ ποτ’ εὐμενὴσ δι’ ἐκείνου. οὐδὲ γὰρ ἂν ἐπῆλθεν Ἐπικτήτῳ ταῦτα εἰπεῖν οὐκ εἰωθότι λέγειν πρὸσ οὐδένα. ἄγε οὖν τῷ θεῷ πεισθῶμεν, ἵνα μὴ θεοχόλωτοι ὦμεν".

οὔ· ἀλλ’ ἂν μὲν κόραξ κραυγάζων σημαίνῃ σοί τι, οὐχ ὁ κόραξ ἐστὶν ὁ σημαίνων, ἀλλ’ ὁ θεὸσ δι’ αὐτοῦ· ἂν δὲ δι’ ἀνθρωπίνησ φωνῆσ σημαίνῃ τι, τὸν ἄνθρωπον ποιήσει λέγειν σοι ταῦτα, ἵν’ ἀγνοῇσ τὴν δύναμιν τοῦ δαιμονίου, ὅτι τοῖσ μὲν οὕτωσ, τοῖσ δ’ ἐκείνωσ σημαίνει, περὶ δὲ τῶν μεγίστων καὶ κυριωτάτων διὰ καλλίστου ἀγγέλου σημαίνει; τί ἐστιν ἄλλο, ὃ λέγει ὁ ποιητήσ;

ἐπεὶ πρό οἱ εἴπομεν ἡμεῖσ, Ἑρμείαν πέμψαντεσ ἐύσκοπον ἀργειφόντην, μήτ’ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν. ὁ Ἑρμῆσ καταβὰσ ἔμελλεν αὐτῷ λέγειν ταῦτα καὶ σοὶ νῦν λέγουσιν οἱ θεοὶ ταῦτα Ἑρμείαν πέμψαντεσ διάκτορον ἀργειφόντην μὴ ἐκστρέφειν τὰ καλῶσ ἔχοντα μηδὲ περιεργάζεσθαι, ἀλλ’ ἀφεῖναι τὸν ἄνδρα ἄνδρα, τὴν γυναῖκα γυναῖκα, τὸν καλὸν ἄνθρωπον ὡσ καλὸν ἄνθρωπον, τὸν αἰσχρὸν ὡσ ἄνθρωπον αἰσχρόν.

ὅτι οὐκ εἶ κρέασ οὐδὲ τρίχεσ, ἀλλὰ προαίρεσισ· ταύτην ἂν σχῇσ καλήν, τότ’ ἔστι καλόσ.

μέχρι δὲ νῦν οὐ τολμῶ σοι λέγειν, ὅτι αἰσχρὸσ εἶ·

δοκεῖσ γάρ μοι πάντα θέλειν ἀκοῦσαι ἢ τοῦτο. ἀλλ’ ὁρ́α, τί λέγει Σωκράτησ τῷ καλλίστῳ πάντων καὶ ὡραιοτάτῳ Ἀλκιβιάδῃ·

"πειρῶ οὖν καλὸσ εἶναι". τί αὐτῷ λέγει; "πλάσσε σου τὴν κόμην καὶ τίλλε σου τὰ σκέλη"; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ "κόσμει σου τὴν προαίρεσιν, ἔξαιρε τὰ φαῦλα δόγματα" 3. τὸ σωμάτιον οὖν πῶσ; ὡσ πέφυκεν.

ἄλλῳ τούτων ἐμέλησεν· ἐκείνῳ ἐπί[σ]τρεψον. ‐ Τί οὖν;

ἀκάθαρτον δεῖ εἶναι; ‐ Μὴ γένοιτο· ἀλλ’ ὃσ εἶ καὶ πέφυκασ, τοῦτον κάθαιρε, ἄνδρα ὡσ ἄνδρα καθάριον εἶναι, γυναῖκα ὡσ γυναῖκα, παιδίον ὡσ παιδίον. οὔ·

ἀλλὰ καὶ τοῦ λέοντοσ ἐκτίλωμεν τὴν κόμην, ἵνα μὴ ἀκάθαρτοσ ᾖ, καὶ τοῦ ἀλεκτρυόνοσ τὸν λόφον· δεῖ γὰρ καὶ τοῦτον καθάριον εἶναι. ἀλλ’ ὡσ ἀλεκτρυόνα καὶ ἐκεῖνον ὡσ λέοντα καὶ τὸν κυνηγετικὸν κύνα ὡσ κυνηγετικόν.

상위

Works

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION