Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 29:

διὰ τί; ὅτι οὐ πᾶσι μέτεστιν ἀτελείασ οὐδὲ διὰ πάντων ἁπλῶσ τοῦθ’ ἥκει, ἀλλ’ οἷσ ἄξιον τὰ τοιαῦθ’ ὡσ εὐεργέταισ διδόναι. τοσοῦτοι δὲ οὗτοι ὥσθ’ ἕνεκα πλήθουσ οὐχ ὅσον τοῖσ λειτουργοῦσιν ἐγγὺσ ἰέναι, ἀλλὰ μηδ’ ἂν ἐν προσθήκῃ τουτοισὶ γεγονότεσ μηδ’ ἡντινοῦν εἰργάσθαι διαφορὰν, μήτ’ εἰσ ἀριθμοῦ μήτ’ εἰσ πραγμάτων ἐπίδοσιν· μᾶλλον δ’ ἐπείπερ οὐκ εἰσ ἀριθμοῦ, οὐδὲ πολλῷ μᾶλλον εἰσ πραγμάτων ἐπίδοσιν. ὥστ’ εἴ τισ νῦν ἔροιθ’ ὑμᾶσ πότερα τὴν τῶν μηδὲν εἰσ ἐπίδοσιν τῆσ κοινῆσ ὠφελείασ ξυμβαλλομένων ἐν ταῖσ λειτουργίαισ συντέλειαν ἢ τὴν αὐτῶν τούτων εἰσ ἡμᾶσ μεγαλοψυχίαν αἱρεῖσθαι δεῖ, τοῦτ’ ἂν εὖ οἶδ’ ὅτι φήσαιτε πάντεσ, εἴπερ ὑμᾶσ αὐτοὺσ προὔργου ποιεῖσθε.