Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 5:

πρῶτον μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐκεῖνο μαθεῖν ἡμᾶσ δεῖ, ὅτι τοσούτων καὶ τηλικούτων ἄνωθεν, οὐκ Ἀθήνησι μόνον, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖσ Ἕλλησι συμβούλων καὶ νομοθετῶν γεγονότων, τούτων μὲν οὐδεὶσ οὐδέν τι τοιοῦτον πώποτ’ οὔτ’ ἔγραψεν οὔτ’ εἰσηγήσατο· μάλιστα ἂν εἴ γε συμφέρειν ᾔδεσαν καὶ τοῦτ’ εἰρηκότεσ, ὥσπερ καὶ τἄλλα, δι’ ὧν ἡμῖν ἡ πόλισ, σὺν θεοῖσ εἰπεῖν, ἄριστα ἔχει μόνοσ δὲ οὗτοσ, ὥσπερ ἐκ θεῶν ἥκων καὶ τὸ συμφέρον ἐκεῖθεν ὑπὲρ τοὺσ ἄλλουσ πάντασ εἰδὼσ, ἐπὶ ταῦτα προῆλθε, καὶ νομοθετεῖν οἰέται δεῖν ἃ μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐντεθυμῆσθαι προσῆκεν. ἔπειθ’ ὅτι πάντων ὡσ εἰπεῖν τῶν νόμουσ τιθέντων οὐ τὸ συμφέρον μόνον σκοπούντων, ἀλλὰ καὶ ὅπωσ μετὰ δόξησ τοῦτ’ ἔσται μάλιστα παρασκευαζόντων, ὡσ τὸ μὲν μετὰ δόξησ εὖ πράττειν εὖ πράττειν ὡσ ἀληθῶσ ὂν, ἄνευ δὲ ταύτησ ἐξ ἡμισείασ οὖσαν τὴν τύχην· οὕτω πολλοῦ τινοσ ἐδέησε Λεπτίνησ ἀμφοτέρων τουτωνὶ ποιήσασθαι λόγον, ὡσ καὶ ἀμφοτέρων τούτων δι’ οὗ γράφει νόμου τὴν πόλιν ἀποστερεῖν, ἀτέλειαν ἐκ μέσου τιθείσ. ἀλλὰ μή πω τοῦτο, ἀλλ’ ὅτι δι’ ὧν μόνοσ τῶν πάντων ἀναιρεῖν ταύτην πειρᾶται καὶ ὅπωσ μηκέτ’ ἔσται τοῦ λοιποῦ πᾶσαν εἰσφέρει σπουδὴν, διὰ τούτων οὐχ ἥκιστα πάντων συνίστησι ταύτην, καὶ ὅπωσ εἰσ ἅπαν ἔσται κατασκευάζει σαφῶσ. ὅταν γὰρ ταύτῃ μὲν οὐδ’ ἡντινοῦν μέμψιν ἐπάγῃ, οὐδ’ ἀγορεύειν κακῶσ ἀξιοῖ, ἀναξίουσ δέ τινασ φάσκῃ ταυτησὶ μετασχόντασ τῶν λειτουργιῶν ἀποσχέσθαι, ἄμφω ταυτὶ μαρτυρεῖ, καὶ τὴν ἀτέλειαν ὡσ κάλλιστα ἔχειν καὶ χρῆναι ταύτην εἰσ ἀεὶ παραμένειν τῇ πόλει, καὶ πρόσ γε ἔτι τὸ μηδ’ ἂν αὐτὸσ ἐπὶ τὸ νομοθετεῖν κεκινῆσθαι, εἰ τοὺσ μετέχοντασ ἀξίουσ ἑώρα.