Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 24:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 24:)

καίτοι ὅταν μὲν τούτουσ ὡσ διὰ πάντων κρατίστουσ θαυμάζωμεν, καὶ μιμεῖσθαι διὰ πάντων ὀφείλομεν τούτουσ, ἵν’ ἃ τοῖσ λόγοισ κοσμοῦμεν βεβαιῶμεν τοῖσ ἔργοισ· ὅταν δὲ ἁκείνοισ εἰκότωσ ὡσ μὴ καλῶσ ἔχοντ’ ἀπείρηται, ταῦθ’ ἡμεῖσ ὡσ ἔχοντα καλῶσ ἀσπαζώμεθα, θατέρῳ δυοῖν ἐνεχόμεθα, ἢ τῷ περὶ τὰσ κρίσεισ ἐσφάλθαι ἢ περὶ τὰσ μιμήσεισ ἐψεῦσθαι. ὅλωσ δὲ εἰ μὲν ἀτέλεια κάλλιστον καὶ λυσιτελέστατον καὶ πολιτικῇ μάλιστα πρέπον, οὐχ ἡμᾶσ ἔδει μόνουσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀλλὰ καὶ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ ταυτησὶ λόγον ποιεῖσθαι, ὡσ ἄν τινοσ κοινοφελοῦσ καὶ διὰ πάντων χωροῦντοσ. εἰ δ’ οὐδένεσ ἄχρι τοῦ δεῦρο πλὴν ἡμῶν ἐπὶ ταῦτα προήχθησαν ‐ μηδ’ ἔτ’ ἔπειτα προαχθεῖεν, ὦ δέσποινα Ἀθηνᾶ ‐ τί μόνοι τῶν πάντων ἡμεῖσ τὰ τοιαῦτα νοσοῦμεν, ἐκτὸσ εἰ μόνοι τῶν πάντων ἡμεῖσ μισεῖν ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἀξιοῖμεν; οὐ δή που, φησὶν, οὐδὲ ταῦθ’ ἡμᾶσ ἐγκαλεῖσθαι χρεών. εἰ μὲν γὰρ, τῶν αὐτῶν ἐθῶν τε καὶ νόμων ἅπασιν ὄντων, ἔπειθ’ ἡμεῖσ μόνοι τῶν πάντων ἀτελείασ εἰχόμεθα, πονηροί τινεσ ἂν ἦμεν εἰκότωσ, οἷσ οὐκ ἐξῆν ἐγχειροῦντεσ καὶ παρὰ τὸν κοινὸν πολιτευόμενοι νόμον. εἰ δὲ πολλή τισ ἐνταῦθα διαφορὰ, καὶ τοὺσ μὲν τούτοισ, τοὺσ δ’ ἐκείνοισ ἴσμεν χρωμένουσ, καὶ πάντασ ἁπλῶσ οἷσ ἐκ πολλοῦ δοκιμάσειαν, τί δεινὸν εἰ παρ’ οὐδέσι τῶν ἄλλων ἀτελείασ νομιζομένησ, μόνοισ ἡμῖν ταύτησ ἔνεστι λόγοσ; οὐδὲ γοῦν Λακεδαιμονίοισ οὐδὲ Θηβαίοισ οὐδ’ οἷστισιν ἄλλοισ ἐγκαλεῖν ἔχομεν διὰ ταῦτα, ἀλλὰ τῷ τῶν πραγμάτων ἐξ ἀρχῆσ ἐσχηκότι διδόναι.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION