Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 1:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 1:)

δεινοί τινεσ εἰσὶ νουθετεῖν ἑτέρουσ ἀφέντεσ ἑαυτούσ. καὶ εἰ μέν γε ἐκ τοῦ εὐθέοσ προσιόντεσ ἐποίουν αὐτὸ, κέρδοσ ἦν ἄν. ἢ γὰρ ἐπείσθη τισ ἂν, ἢ πείσασ ἀπήλλακτο. νῦν δ’ ἑτέρουσ διακόνουσ ὑποβαλλόμενοι τῆσ συμβουλῆσ ὡσ ἀληθῶσ σκιαμαχεῖν ἀναγκάζουσι. τὰ τοιαῦτα. ταῦτα δ’ ἐστὶ πλεῖν ἢ ναυτιᾶν. καὶ τοίνυν καὶ πρώην τισ τὸ αὐτὸ πρόβλημα ποιησάμενοσ ἀπαγγέλλειν ἑνὶ τῶν ἐμῶν ἐκέλευε πρόσ με ὡσ ἄρα οὐκ ὀρθῶσ παραφθεγξαίμην μεταξὺ τοῦ ἐγκωμίου καὶ τῶν λόγων τῶν εἰσ τὴν θεόν· οὐ γὰρ εἰκὸσ ἄρα εἶναι περὶ αὑτοῦ καὶ τῶν αὑτοῦ τι λέγειν τινὰ, ἄλλωσ τε καὶ ἐν τοῖσ ἀκριβῶσ εἰδόσι, πάντωσ δὲ εἰδέναι πάντασ περὶ τῶν λόγων τῶν ἡμετέρων ὅσον τε ὑπερέχουσι, τουτὶ γὰρ προσετίθει, καὶ ὅτι εἴ τι ἄλλο ἄλλῳ, καὶ τοῦτο ἡμῖν ἀπείργασται· πολλὰ τοιαῦτα ἐχαρίζετο, τοῦ παραδέξασθαι τὴν αἰτίαν ἡμᾶσ. φέρε δὴ καὶ πρὸσ τοῦτον ἀποκρινώμεθα, ἐπειδή γε καὶ ὁ χθιζὸσ ἡμῖν ἑστιάτωρ ἔχει τὴν ἀξίαν. πόθεν οὖν ἂν αὐτὸν ἐπιχειρήσαιμεν ἀρξάμενοι μεταπαιδεύειν, ἄνδρα οὕτω σεμνὸν καὶ πόρρω σοφίασ ἐλαύνοντα ὥστε καὶ ἑτέρουσ ἐπιχειρεῖν νουθετεῖν οὑτωσὶ ῥᾳδίωσ; ἐγὼ μὲν ὑπὸ σπουδῆσ μοι δοκῶ τὸ τελευταῖον πρῶτον ποιήσειν, παρέξομαι γὰρ αὐτὸν καθ’ αὑτοῦ μάρτυρα, ὅτι συκοφαντεῖ. καὶ δὴ παρέστω μὲν ἁνὴρ, εἴτ’ οὖν πάρεστιν εἴτε μὴ, οὐ γὰρ οἶδά γε αὐτὸν ὅστισ ὢν τυγχάνει, οὔκουν ἔγωγε οὐδ’ αὐτὸν ὅλωσ, ἀποκρινέσθω δὲ ὡσ παρών. τὸ δὲ ἐρώτημα τοιοῦτον, ὦ ἄριστε ἀνδρῶν, ὅτι μὲν συγχωρεῖσ ποιεῖν λόγουσ, εὖ ποιεῖσ·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION