Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 155:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 155:)

"ὥστ’ εἰ τοιοῦτοι ῥήτορεσ ἦσαν, οὔτε τῇ ἀληθινῇ ῥητορικῇ ἐχρῶντο, οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον, οὔτε τῇ κολακικῇ. ἔχε δὴ πρὸσ θεῶν. πῶσ ἄν τισ μᾶλλον ἁλοίη τἀναντία λέγων αὐτὸσ αὑτῷ, ὅστισ λέγων μὲν ὡσ ἦσαν κόλακεσ καὶ τοῦτ’ ἀγωνιζόμενοσ, εἶτ’ αὐτὸσ αὖ φησιν ὡσ οὐκ ἐχρῶντο τῇ κολακικῇ, πάλιν δ’ ὧν ἀφῆκεν αὐτοὺσ, ταῦτα κατηγορεῖ, καὶ δι’ ὧν μὲν ἐλέγχειν προὐθυμεῖτο, διὰ τούτων ἀφεῖναι ἠναγκάσθη, διὰ δ’ ὧν ἀφῆκεν οὓσ ᾐτιάσατο τῆσ κολακείασ, διὰ τούτων ῥητορικὴν ὡσ κολακείαν ἐλέγχειν ἀξιοῖ, καὶ ἅμα μέν φησιν ἐξ ἴσου τοῖσ ἄλλοισ εἶναι τούτουσ, ἅμα δ’ οὐ χρήσασθαι τῇ κολακείᾳ, τοῖσ ἄλλοισ κολακείαν ἐγκαλῶν. καὶ μὴν εἰ μὲν τῆσ τῶν διακόνων καὶ τῆσ τῶν κολάκων ἐπωνυμίασ εἰσὶ δίκαιοι τυγχάνειν, τί τοῦτο λέγεισ, ὡσ οὐκ ἐχρῶντο τῇ κολακικῇ; εἰ δ’ αὖ μηδὲν μετῆν αὐτοῖσ τῆσ κολακικῆσ, πῶσ μετὰ τῶν κολάκων αὐτοὺσ τίθησ; ὁρ́α μὴ οὐχ ὁμολογῇ ταῦτα ἀλλήλοισ, ἀλλ’ ὡσ ἀληθῶσ ἔχῃ τὴν τοῦ Ἀμφίονοσ ἀνταποδοῦναι ῥῆσιν ὁ Καλλικλῆσ, ὅτι ἄρα οὐ συμφωνεῖ Πλάτων αὐτὸσ αὑτῷ κατὰ ταῦτά γε. καίτοι ποτέροισ τῶν λόγων χρὴ πιστεῦσαι, πότερον τοῖσ αἰτιωμένοισ τοὺσ ἄνδρασ καὶ διαβάλλουσιν, ἢ τοῖσ ἀφιεῖσιν; ἤρξατο μὲν γὰρ ὡσ κατήγοροσ, ἔληξε δὲ ὡσ ἄν τισ μάρτυσ ἥκων αὐτοῖσ. καὶ μὴν εἰ μὲν ἔμελλε, τοῦτο γάρ ἐστιν ἤδη τὸ ἰσχυρότατον, κόλακασ τρόπον τιν’ αὐτοὺσ ἐκ τῶν αἰτιῶν δόξειν ἀποφαίνειν, κἀνταῦθα στήσεσθαι τοῦ λόγου, τάχ’ ἂν εἰ καὶ τὰ μὴ ὄντα κατηγόρησεν, ἀλλ’ οὖν ἐδόκει γ’ ἄν τι προὔργου τῶν λόγων εἶναι·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION