Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 96:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 96:)

ἢ πρὸσ τῶν θεῶν αὐτῶν, ὅταν μὲν δέῃ Σωκράτη σοφώτατον εἶναι δοκεῖν, εἰσ ἀξιόχρεων μάρτυρα ἀνοίσομεν τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖσ καὶ τοῖσ λογίοισ ἰσχυριούμεθα, ἃ Χαιρεφῶν καὶ ὀλίγοι τινὲσ ᾔδεσαν, οἷσ ἔμελε Σωκράτουσ, ὧν δ’ οἱ Ἕλληνεσ ἅπαντεσ μάρτυρεσ καὶ ἃ τῶν πώποτε κοινότατα ἐφθέγξατο ἡ Πυθία καὶ οἷσ ἅπαντα τὰ μέλλοντα ἠκολούθησε, ταῦτα δὲ οὐδαμοῦ θήσομεν εἰσ λόγον, οὐδὲ τῇ Θεμιστοκλέουσ σοφίᾳ μέγιστα εἶναι μαρτύρια συγχωρησόμεθα; ὅπου γὰρ ταὐτὰ ἔδοξεν ἐκείνῳ καὶ τῷ θεῷ περὶ σωτηρίασ τῶν ὅλων, τί χρὴ λέγειν ἄλλο; τίν’ οὖν ἦν τὰ χρησθέντα; ἄρχεται μὲν ἄνωθέν ποθεν, ἔπειτά ἐστι τοῦτο ὃ πάντεσ θρυλοῦσι τεῖχοσ Τριτογενεῖ ξύλινον διδοῖ εὐρύοπα Ζεύσ. ἆρά γε καὶ μόνον τοῦτο εἴρηκεν ὁ χρησμόσ; οὒκ, ἀλλ’ ὥσπερ ἐπισφραγίζεται τὴν γνώμην τῇ προσθήκῃ. τίσ οὖν ἔσθ’ αὕτη; μοῦνον ἀπόρθητον τελέθειν· ἵνα μὴ τοῦθ’ οὕτωσ λεγόντων ἀρτίωσ αἱρ́εσιν εἶναι δοκῶσιν αὑτοῖσ Ἀθηναῖοι ἢ κατὰ γῆν νικῆσαι ἢ κατὰ θάλατταν, μηδὲ τρυφῶσιν, ἀλλ’ εἰδῶσιν ὅτι ἐν ταῖσ ναυσὶν ἅπαντα τὰ πράγματα ἕστηκε καὶ ἄλλωσ οὐκ ἔνεστι σώζεσθαι. ἔτι δὲ αὐτὸ μειζόνωσ ηὔξησεν ἐν τοῖσ ἐφεξῆσ, ἅτ’ ὢν μουσηγέτησ ὁ θεὸσ καὶ λέγειν ἄριστοσ δή που. "τὸ σὲ τέκνα τ’ ὀνήσει; οὐ διὰ τοὺσ παῖδασ οὓσ εἰσ Τροιζῆνα ὑπεξέθεντο ἐμοὶ δοκεῖν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ὕστερον μέλλοντασ ἔσεσθαι. οὕτω συνεκληρώθησαν τῇ τύχῃ τῆσ πόλεωσ αἱ τριήρεισ. εἴ ποτε γὰρ εὖ πράττοιεν, κατὰ ταύτασ εὖ πράττειν αὐτοῖσ περιῆν ὅλωσ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION