Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 49:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 49:)

ἢ πρὸσ θεῶν τῶν μὲν ἡμετέρων λόγων καὶ συγγραμμάτων τὸ φρόνημα καὶ τὴν ῥώμην ἀξιώσομεν εὐδοκιμεῖν, κἄν τι πρὸσ ἀνδρείαν ἢ δικαιοσύνην αὐτῶν ᾖ φέρον, οὐκ ἄχρηστον φήσομεν τοῖσ ἐθέλουσι χρῆσθαι, τῆσ δ’ ἐκείνου προαιρέσεωσ καὶ διανοίασ ὁποία τισ ἦν καὶ πότερον τῶν τυχόντων ἢ τῶν ἐπιεικεστέρων μιμήσασθαι, οὐχ ἱκανὸν σημεῖον τὸ ψήφισμα, ὃ παρ’ αὐτοὺσ τοὺσ κινδύνουσ συνεγράψατο, μίαν γνώμην εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ εἰπὼν περὶ παντὸσ τοῦ δικαίου. καὶ μὴν εἰ προγόνουσ ἄξιον τιμᾶν, πῶσ οὐκ ἄξιον Μιλτιάδην ὥσπερ πρόγονον κοινὸν τῶν μετ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ Ἑλλήνων; ὁ γὰρ οὐ μόνον τῆσ σωτηρίασ αὐτῶν προστὰσ, ἀλλὰ καὶ δείξασ ὁποίουσ τινὰσ ἐν τοῖσ περὶ τῆσ ἐλευθερίασ ἀγῶσιν εἶναι δεῖ καὶ παράδειγμα πᾶσιν εὔδηλον ἐκθεὶσ οὗτόσ ἐστι φανερώτατα τῶν ἄνω πάντων. εἰ τοίνυν καὶ Σόλωνα καὶ Λυκοῦργον ἐπαινοῦμεν κατὰ τοὺσ νόμουσ οὓσ ἔθηκαν, πῶσ οὐ δίκαιον Μιλτιάδην ἐπαινεῖν, ὃσ ἔργῳ τοῦτον ἔθηκε τὸν νόμον, μηδένα τῶν χειρόνων θαυμάζειν μηδὲ τὸ ῥᾷστον αἱρεῖσθαι πρὸ τοῦ κρείττονοσ; σκεψώμεθα γὰρ δὴ παρὰ τὸν Λυκοῦργον τὸν Μιλτιάδην ἐξετάζοντεσ. οὐ γὰρ δή που κἀκεῖνον ἔστ’ εἰπεῖν ὅτι ὡσ τῶν διακόνων ἕν’ ἔθηκε Πλάτων· οὐκ ἔστι ταῦτα οὐδ’ ἐγγύσ. Λυκοῦργοσ μὲν τοίνυν ὅτι τοὺσ νόμουσ ἔθηκε πρὸσ ἀνδρείαν καὶ καρτερίαν βλέποντασ καὶ ὅτι βελτίουσ ἐποίησε τὰ τοῦ πολέμου τοὺσ πολίτασ, οὕτωσ εὐδοκιμεῖ, καθάπερ τισ γυμναστὴσ ἑτέρουσ παρασκευάσασ πρὸσ τὸ νικᾶν, αὐτὸσ δ’ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀποδειξάμενοσ τοιοῦτον. Μιλτιάδησ δὲ πρὸσ τῷ τὰ βέλτιστα ἐθίσαι τοὺσ πολίτασ καὶ τῷ παρασκευάσαι μηδενὸσ ὑστέρουσ εἶναι πρὸσ τὰ τοῦ πολέμου πράγματα καὶ τοῦ μεγίστου τῶν ἔργων αὐτὸσ ἡγεμὼν γεγονὼσ φαίνεται.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION