Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 55:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 55:)

ταυτὶ μᾶλλον ἂν, οἶμαι, πείθοι λέγουσα ῥητορικὴ, οἰκεῖά τε καὶ δίκαια καὶ προσόντα ἑαυτῇ λέγουσα. οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ Πλάτων οἰέται τούτοισ ἐλέγχειν αὐτὴν, ὡρ́α καὶ τὰ Γύγου τοῦ Λυδοῦ προσεγκαλεῖν αὐτῇ οἶμαι ‐ ταῦτα μέν ἐστι καὶ ἀτοπώτερα ‐ ὅτι τὸν δεσπότην ἀποκτείνασ ἔσχε τὴν ἀρχήν· ἡ δὲ συνῄδει καὶ συνέπραττεν ἡ τοῦ μὲν γυνὴ, τοῦ δὲ δέσποινα. τί οὖν οὐ κἀκεῖνα λέγομεν, ὅτι Κῦροσ τὸν Ἀράξην διαβὰσ Μασσαγέταισ συνέβαλε, Δαρεῖοσ δὲ τὸν Βόσπορον ζεύξασ ἐπὶ Σκύθασ διέβη, Ξέρξησ δὲ τὸν Ἑλλήσποντον ζεύξασ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, Νίνοσ δὲ ὑπὸ Μήδων ἑάλω, ὁ δὲ Σαρδανάπαλλοσ ἐκαύθη ζῶν ἀναβὰσ ἐπὶ τὴν πυρὰν αὐτόσ. καὶ τί ταῦτ’ ἐστὶ πρὸσ ἔποσ; ἢ πότ’ ἂν σταίη τισ κατηγορῶν ῥητορικῆσ, εἰ πάνθ’ ὅσα πώποτε ἢ ἰδιώταισ ἢ πόλεσι συνέβη κατὰ συμφορὰσ, ταῦτα ῥητορικῇ λογίζοιτο; καίτοι γε περὶ Ἀρχελάου καὶ τοῦτ’ ἔχοι τισ ἂν εἰπεῖν, ὅτι Σωκράτην οὗτοσ ἦν ὁ καλῶν ὡσ αὑτὸν, οὐ τῶν ῥητόρων οὐδένα· ἀλλ’ ἐῶ τοῦτο. ἀλλ’ οἶμαι γέλωσ ἐστίν. ἑώσ γὰρ ἄν τισ μὴ δείξῃ τούτων αἰτίαν τὴν ῥητορικὴν οὖσαν, μηδὲ τῇ ταύτησ φύσει ταῦτα συμβαίνοντα, οὐ ῥητορικὴν δίδωσιν ἁμαρτῆσαι, τοῦτο δέ ἐστιν ἐλέγξαι τὸ ζητούμενον. πρὸσ δὲ κἀκεῖνο εὐήθεσ, εἰ αὑτῷ μὲν νομίζοι πᾶσαν ἄδειαν καὶ ἃ μὴ ταύτησ ἔστιν ἔργα ῥητορικῇ προσάπτειν ἐξεῖναι, τὸν δ’ ἀντικείμενον λόγον οὐχ ὁρᾷ, οὐδ’ οἰήσεται καὶ τὸν ὑπὲρ ταύτησ λέγοντα καὶ σεμνύνοντα πάνθ’ ὅσα πώποτ’ ἐπράχθη χρηστὰ κατ’ ἀνθρώπουσ ἐπὶ ῥητορικὴν ἄγειν δυνήσεσθαι.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION