Aristides, Aelius, Orationes, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 5:

θαυμάζω δ’ εἰ παραστησάμενοι μὲν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἐπιστήσεσθε φείσασθαι, ἐξὸν δὲ καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἅμα καὶ τούτων φείσασθαι νῦν οὐ τολμήσετε. καὶ τί φήσετε, ὦ Ἀθηναῖοι; ὅτε μὲν γὰρ Πελοπόννησον περιεπλεῖτε, καὶ ἀποβάσεισ ἐποιεῖσθε εἰσ τὴν χώραν καὶ Πύλον ταυτηνὶ κατελαμβάνετε καὶ τἄλλα ἐπραγματεύεσθε, εἴ τισ ἔροιθ’ ὑμᾶσ ἀντὶ τοῦ ταῦτα ποιεῖτε, ἦν εἰπεῖν ὅτι ἠναγκασμένοι καὶ ὅτι βουλομένων ἡμῶν ἡσυχίαν ἄγειν Λακεδαιμονίοισ οὐ συνέδοξεν, ἀλλ’ εἰσ ὅπλα καὶ πόλεμον προὐκαλοῦντο· νῦν δὲ τί φήσομεν, εἴ τισ ἔροιθ’ ἡμᾶσ, ἢ πλέοντασ ἰδὼν ἢ κατὰ γῆν ἐξιόντασ ἢ ὅλωσ ἕν τι τῶν αὐτῶν πράττοντασ; πότερον ὡσ ἠναγκάσμεθα; ἀλλ’ οἱ τότ’ ἐκεῖνα ἐπαιρόμενοι νῦν ἥκουσι τὴν εἰρήνην προτείνοντεσ. ἀλλ’ ὡσ ἐλαττώσεσθέ τι ταῦτ’ ἐὰν δέξησθε; ἀλλ’ οὔτε τὴν Αἴγιναν οὐδεὶσ ὑμᾶσ ἀφιέναι κελεύει νῦν οὔτ’ ἐκ Ποτιδαίασ ἀπιέναι οὔτε δέχεσθαι Μεγαρέασ, ἐάν τε βούλησθ’ ἐάν τε μὴ, οὔτ’ ἔνεστι πολυπραγμοσύνησ οὐδὲν τοῖσ δρωμένοισ, ἀλλὰ κύριον μὲν τὸ πινάκιον, βέβαιοσ δ’ ἡ τῶν Ἑλλήνων ἀρχὴ, πάντα δὲ σῶα τὰ χωρία καὶ λιμένεσ καὶ ἵπποι καὶ τριήρεισ καὶ τὸ βουλεύεσθαι περὶ αὐτῶν. οἱ δὲ τὰσ σεμνὰσ ἐκείνασ ἐπαγγελίασ ἐπαγγελλόμενοι καὶ δελεάζοντεσ τοὺσ Ἕλληνασ τῷ τῆσ ἐλευθερίασ ὀνόματι, οὗτοι νῦν ἐὰν αὐτοῖσ αὐτονόμοισ ἐξῇ τὴν ἑαυτῶν οἰκεῖν, ἀγαπᾶν ὁμολογοῦσι καὶ οἱ περὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἀμφισβητήσαντεσ ὑμῖν βεβαιωταὶ μᾶλλον αὐτῆσ γεγόνασι. πρὶν μὲν γὰρ ὅπλα κινῆσαι τάχα ἄν τισ καὶ προσεδόκησεν αὐτοὺσ ἐπιέναι, ἐγχειρήσαντεσ δὲ ἐναντιοῦσθαι, κᾆτ’ ἀποστάντεσ, οὔθ’ ὡσ ἀδίκωσ κέκτησθε τὴν ἀρχὴν οὔθ’ ὡσ κωλύειν δύνανται λέγειν ἕξουσιν, ὥστ’ ἔργῳ τὴν ψῆφον οἴσουσιν ὡσ εἰκότωσ ἔχετε αὐτὴν καὶ παραδώσουσι τοὺσ Ἕλληνασ ὑμῖν πολὺ μᾶλλον ἢ ὅτε Παυσανίαν μὲν ἀπαλλαξάντων, ὑμᾶσ δ’ ἑλομένων, συνεχώρησαν αὐτοί. καίτοι εἰ ταύτην τὴν γνώμην ἀπ’ ἀρχῆσ ἔσχον Λακεδαιμόνιοι πρὸσ ὑμᾶσ, τί τῶν ἁπάντων ἂν ὑμᾶσ προήγαγεν εἰσ τὸν πόλεμον τουτονί;