Aristides, Aelius, Orationes, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 10:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 10:)

πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔτι ζῶντοσ εἰκὸσ ἀγωνιᾶσαι μή ποτε ἀπαλλαγείη καὶ προσορᾶν, ἑώσ ἐνῆν, ὥσπερ ἄλλο τι ἀγαπητὸν ἢ τελευτήσαντοσ τὴν ἡλικίαν ὑπολογίζεσθαι. οὗτοι δ’ ἦσαν οὐχ ἧττον φιλοῦντα ἐφίλουν, ἔδειξε δὲ χωρὶσ τῶν ἄλλων καὶ οἷσ ὅτε ἐνόσουν ἐν Ῥώμῃ ἔπραξεν, οὐδὲν ὅ τι οὐ γιγνόμενοσ τῶν εἰσ σωτηρίαν ἔμοιγε, καὶ τοῦ γε εἰσ τὴν οἰκείαν σωθῆναι μετὰ τοὺσ θεοὺσ αὐτὸσ αἰτιώτατοσ κατέστη. ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐ δέοσ μή τισ ὑμῶν ἐπιτιμήσῃ, οὓσ ἅπαν ἀκούω καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν. ἐπιστρέψω δὲ πρὸσ ὑμᾶσ αὖθισ τῷ λόγῳ, βραχέα δ’ ἔσται τὰ λοιπά. φημὶ γὰρ ὑμᾶσ τοῖσ τε ἄλλοισ ἅπασι δικαίωσ ἐκεῖνον τιμᾶν καὶ τῶν οἰκείων αὐτοῦ μεμνημένουσ ὀρθότατα ποιεῖν καὶ προσήκοντα τῇ πάσῃ γνώμῃ, γυναῖκα μὲν τὴν ἐκείνου καθάπερ τινὰ ἱερὰν νομίζοντασ καὶ ἀγαθοῦ τινοσ δαίμονοσ λῆξιν, εἰ θέμισ εἰπεῖν, συγγενεῖσ δὲ τοὺσ ἐκείνου κάλλιστα ὑπομνήματα ἐκείνου νομίζοντασ, παῖδασ δὲ τοὺσ μὲν πρεσβυτέρουσ δι’ αἰδοῦσ ἁπάσησ ἄγοντασ, τὸν δὲ νεώτατον ἐκτρέφοντασ τέωσ προθυμότατα καὶ ἐπιτροπεύοντασ δημοσίᾳ. συμβέβηκε δὲ αὐτῷ πάθοσ οὐ φαυλότατον· πλείστουσ γὰρ Ἑλλήνων παιδεύσασ ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ παῖδάσ τε ὧν ἐπαίδευσε παιδεῦσαι ἐφικόμενοσ τὸν υἱὸν οὐκ ἐξίκετο τὸν αὑτοῦ, ἀλλ’ ἑτέρου δεῖται διδασκάλου ὁ τοῦ κοινοῦ τῶν Ἑλλήνων. ὑμεῖσ δὲ καὶ ταύτην τὴν συμφορὰν καὶ πᾶσαν τὴν περὶ τὸ συμβεβηκὸσ δυσχέρειαν ἀνασώσασθε, ὡσ ἐν πατέρων μοίρᾳ προεστῶτεσ, συνελόντι δ’ εἰπεῖν τὴν ἑστίαν τὴν Ἀλεξάνδρου δημοσίαν ὑμῶν νομίζοντεσ· παρακελεύσασθαι δέ μοι ταῦτα ἀναγκαῖον, ὅπερ γε καὶ ἐν ἀρχῇ τῆσ ἐπιστολῆσ εἶπον, ἢ ὅ τι βούλεσθε καλεῖν τὸ βιβλίον, πολλαχῆ μοι τἀκείνου προσῆκεν· ἐπεὶ καὶ τῆσ φιλίασ ἣν ἐφίλουν ἐκεῖνον πρέποντασ τοὺσ καρποὺσ ἐκομιζόμην·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION