Aristides, Aelius, Orationes, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 2:)

ἡ δ’ ἐπὶ τοῦ λόγου μοι πολὺ δὴ μάλιστα προσήκειν φαίνεται. εἰ γὰρ οὖν ὅλωσ μὲν κέρδοσ ἀνθρώπῳ τοῦ βίου καὶ ὡσπερεὶ κεφάλαιον ἡ περὶ τοὺσ λόγουσ διατριβὴ, τῶν δὲ λόγων οἱ περὶ τοὺσ θεοὺσ ἀναγκαιότατοι, φαίνεται δὲ ἡμῖν γε καὶ τὸ κατ’ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ παρ’ αὐτοῦ τοῦ θεοῦ γενόμενον, οὔτε τῷ θεῷ καλλίων χάρισ, οἶμαι, τῆσ ἐπὶ τῶν λόγων οὔτε τοῖσ λόγοισ ἔχοιμεν ἂν εἰσ ὅ τι κρεῖττον χρησαίμεθα. καὶ δὴ λέγωμεν ἀπ’ ἀρχῆσ ἀρξάμενοι, κοινὰ μὲν οἶδ’ ὅτι καὶ βοώμενα, πῶσ γὰρ οὔ; τοσούτῳ δ’ ἡμῖν δικαιότερα, ὅσῳ προστιθέντεσ καὶ πλεονάζοντεσ ταῖσ θεραπείαισ ἀμείνουσ ἂν εἰήμεν ἢ παραλείποντεσ ἃ μηδεὶσ τῶν πάντων ἀξιοῖ σιγᾶν. Ἀσκληπιοῦ δυνάμεισ μεγάλαι τε καὶ πολλαὶ, μᾶλλον δ’ ἅπασαι, οὐχ ὅσον ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ χωρεῖ. καὶ Διὸσ Ἀσκληπιοῦ νεὼν οὐκ ἄλλωσ οἱ τῇδε ἱδρύσαντο. ἀλλ’ εἴπερ ἐμοὶ σαφὴσ ὁ διδάσκαλοσ, εἰκὸσ δὲ παντὸσ μᾶλλον, ἐν ὅτῳ δὲ ταῦτ’ ἐδίδαξε τρόπῳ καὶ ὅπωσ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ λόγοισ εἴρηται, οὗτόσ ἐσθ’ ὁ τὸ πᾶν ἄγων καὶ νέμων σωτὴρ τῶν ὅλων καὶ φύλαξ τῶν ἀθανάτων, εἰ δὲ θέλεισ τραγικώτερον εἰπεῖν, ἔφοροσ οἰάκων, σώζων τά τε ὄντα ἀεὶ καὶ τὰ γιγνόμενα. εἰ δ’ Ἀπόλλωνοσ παῖδα καὶ τρίτον ἀπὸ Διὸσ νομίζομεν αὐτὸν, αὖθισ αὖ καὶ συνάπτομεν τοῖσ ὀνόμασιν, ἐπεί τοι καὶ αὐτὸν τὸν Δία γενέσθαι λέγουσί ποτε, πάλιν δὲ αὐτὸν ἀποφαίνουσιν ὄντα τῶν ὄντων πατέρα καὶ ποιητήν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν, ὥσ φησι Πλάτων, ὅπωσ αὐτοῖσ τοῖσ θεοῖσ φίλον ἐχέτω καὶ λεγέσθω. ἐπανέλθωμεν δὲ ὅθεν ἐξέβημεν. πάσασ ἔχων ὁ θεὸσ τὰσ δυνάμεισ διὰ πάντων ἄρα εὐεργετεῖν προείλετο τοὺσ ἀνθρώπουσ ἑκάστῳ τὰ προσήκοντα ἀποδιδούσ. μεγίστην δὲ καὶ κοινοτάτην εὐεργεσίαν εἰσ ἅπαντασ κατέθετο ἀθάνατον ποιήσασ τὸ γένοσ τῇ διαδοχῇ, γάμουσ τε καὶ παίδων γενέσεισ καὶ τροφῶν ἀφορμὰσ καὶ πόρουσ διὰ τῆσ ὑγιείασ ἐργασάμενοσ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION