Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 85:

μόνοσ γὰρ οὗτοσ τῶν εἰσ κοινὸν πολιτευσαμένων πλείστασ τε καὶ καλλίστασ ὑπὲρ ἡμῶν ἑκάστοτε κτησάμενοσ νίκασ, οὐδαμοῦ δὲ ἡττηθεὶσ, οὐδὲ τῆσ προσούσησ εὐψυχίασ οὐδὲ καθ’ ὁντιναδήποτε τρόπον ἔλαττον σχὼν, οὐ μόνον παρ’ οὐδενὸσ ἐπεσπάσατο φθόνον, ἀλλὰ καὶ ὡσ τὰ μέγιστα τὴν πόλιν εὖ πεποιηκὼσ παρὰ πάντων βοᾶται, τοῦτο μὲν πρὸσ πολλοῖσ ἄλλοισ καὶ Λακεδαιμονίουσ οὕτω καταναυμαχήσασ ἐν Νάξῳ, ὡσ ἑβδομήκοντα δή που τριήρεισ καὶ τρισχιλίουσ αἰχμαλωτοὺσ λαβεῖν, τοῦτο δ’ ἑπτακαίδεκα παραστησάμενοσ πόλεισ, δέκα δὲ καὶ ἑκατὸν ἀπὸ τῶν πολεμίων τάλαντ’ ἀποφήνασ ἡμῖν, καὶ τὸ ξύμπαν εἰπεῖν θαυμαστὸσ διὰ πάντων φανείσ. εἶτα τὸν βέλτιστον μὲν οὕτω τοῖσ ὅλοισ, ἐπαινούμενον δὲ ὑφ’ ἁπάντων, τοσούτοισ δὲ καὶ τηλικούτοισ κοσμηθέντα τροπαίοισ, ἀήττητον δὲ διαγεγονότα καθάπαξ, μεγίστασ δὲ εἰσ εὐπορίαν ἀφορμὰσ παρασχόντα τῇ πόλει, τοῦτον τοίνυν τῶν μεγίστων ἀξιόχρεων ὄντα καὶ ὑπὲρ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ τιμᾶσθαι δίκαιον, ἡμεῖσ δὲ καὶ ἧσ παρὰ πολὺ τῆσ αὐτοῦ δόξησ ἠξιώκαμεν ἀτελείασ ἀποστερήσομεν;