Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 71:

ὅταν γὰρ τοῖσ μὲν ἐν οἷσ ἐπηγγείλαντο τὸν δῆμον ἠπατηκόσιν, ἐὰν, ὡσ ὁ νόμοσ κελεύει, κριθέντεσ ἁλῶσι, θανάτου τιμῶμεν, ἡμεῖσ δὲ καὶ ἃ δεδώκαμεν ἀφελώμεθα, πῶσ οὐχ ἡμῖν αὐτοῖσ ἐπιβουλεύειν δόξομεν, ἐφ’ ἃ τοὺσ ἄλλουσ ἀξιοῦμεν θανάτου, ταῦθ’ ἑκόντεσ ἡμᾶσ εἰργασμένοι; ὃ μάλιστα πάντων ἡμᾶσ φυλάξασθαι δεῖ, οὐ μόνον ὅτι τοῦ πράττειν ἃ δεῖ μάλιστα πάντων ἡμῖν δεῖ, ὅσῳ καὶ θεοφιλεῖσ μάλιστα πάντων ἡμεῖσ, ἀλλ’ ὅτι καὶ τοῦτο, μάλιστα πάντων δεῖν, συγγνώμησ ἀπήλλακται. καὶ δικαίωσ. ὁ μὲν γὰρ ὁτιοῦν ἀδικῶν κατ’ αὐτὸ τοῦτο μόνον ἴσχει τὴν μέμψιν, ὁ δ’ ἃ παρ’ ἄλλοισ ὡσ κάλλιστα τιμωρεῖται, τούτοισ ἑκὼν ἐνεχόμενοσ κατ’ αὐτὸσ αὑτοῦ φέρει τὴν ψῆφον τοῦ παρὰ πάντων ἂν εἰκότωσ μισεῖσθαι, καὶ οἷσ τοιαῦτα πράττειν αἱρεῖται καὶ οἷσ ταῦτ’ ἐν ἄλλοισ κακίζει, ἅπερ αὐτὸσ πράττειν αἱρεῖται.