Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 70:

ἀλλ’ ἐκεῖσε πάλιν ἐπάνειμι. εἰ, ὅτ’ αὐτοὺσ ἀντευποιεῖν ᾤεσθε δεῖν, οὗτοι τοῦ μὴ μεταβαλεῖν ὁρ́κουσ ἀπῄτουν, πάντωσ ἂν εἴξατε τῇ προκλήσει· ἀχθόμενοι μὲν σφίσι τοῦ μὴ πιστεύεσθαι, ἀπειπεῖν δὲ οὐκ ἔχοντεσ ὅλωσ τοῦ μὴ τὸ δέοσ βεβαιῶσαι καθάπαξ. οὐκοῦν ἄτοπον ἃ τότε τοῖσ ὁρ́κοισ ἐπιστώσασθε ἂν, ταῦτα νῦν ἄνευ ὁρ́κων μὴ ἐθελῆσαι φυλάξαι, καὶ ταῦτα τοῦθ’ ὡσ ἀληθῶσ κάλλιον ὂν καὶ πρὸσ δόξαν μᾶλλον ὑμῖν, εἴπερ τότε μὲν ὑπὸ τῆσ τῶν ὁρ́κων ἀνάγκησ ἐδοκεῖτε φυλάττειν, νῦν δὲ καὶ χωρὶσ τῆσ ἐκεῖθεν ἀνάγκησ τοῦτο ποιοῦντεσ γνώμησ ἀρίστησ καὶ μάλισθ’ ὑμῖν προσηκούσησ φέροισθ’ ἂν δόξαν. ἐμοὶ δὲ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ θαυμάζειν ἔπεισιν, εἰ διαβαλλόντων μέν τινων ἡμᾶσ οὐκ ἂν ἠνεσχόμεθα δή που, ἀλλὰ καὶ προσελάχομεν ἂν τούτοισ ὕβρεωσ δίκην, αὐτοὶ δὲ ἡμᾶσ αὐτοὺσ τὰ πάντων αἴσχιστα διαβαλεῖν ἐθελήσομεν.