Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 62:

τοὺσ δ’ οἷσ πάντασ τοὺσ ἐκ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ ἀνθρώπουσ καὶ προσέτι τὴν φύσιν αὐτὴν συμψήφουσ ὧν λέγουσιν ἴσχουσι, μὴ μόνον στέργειν τε καὶ θαυμάζειν, ἀλλὰ καὶ συνήδεσθαι σφίσιν, οὕτωσ ἄριστα πάντων ἔχουσι. πρὸσ δὲ κἀκείνωσ νόμον ἐξούλησ λάχοι τισ ἂν εἰκότοσ αὐτῷ. οἱ μὲν γὰρ εἰ καὶ διάφορα καὶ περὶ ὧν ἂν εἴποι τισ φθέγγονται, ἀλλ’ ἐπεὶ πρὸσ ἓν μόνον πάντεσ ὁρῶσι τὸ τῶν πόλεων κέρδοσ, διὰ τοῦτο καὶ τῆσ αὐτῆσ προσηγορίασ μέτεστι πᾶσι, καὶ τοῦτο κοινὸν κατὰ πάντων κεκράτηκεν ὄνομα νόμοι. ὁ δὲ μηδενὶ τούτων τὰ τοιαῦτα ξυμβαίνων πῶσ ἂν ἔχοι λόγον κἀν τῷ καταλόγῳ τούτων τετάχθαι;