Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 53:

τὰ μὲν ὅπωσ εὖ μάλα παρέσται δεόμενοι καὶ μετὰ παντὸσ ἀεὶ τοῦ βελτίονοσ, τῶν δὲ χάριν εἰδότεσ, καὶ πρὸσ τὰ ἴσα καὶ μείζω παρακαλοῦντεσ· τί καινὸν, εἰ καὶ πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ταυτὸν τοῦτο ποιεῖν οἰόμεθα δεῖν, ἐπεὶ καὶ πρώτουσ εὐεργέτασ ἅπαντεσ ἴσμεν θεοὺσ, καὶ ὡσ ἐξ ἀρχῆσ συστησαμένουσ τόδε τὸ πᾶν, καὶ ὡσ τῇ διηνεκεῖ διὰ πάντων προνοίᾳ συνέχοντασ τοῦτ’ ἀεὶ καὶ κοσμοῦντασ καὶ χαίροντασ τῷ προσρήματι τούτῳ μᾶλλον ἢ πολυτελείαισ ἐναγισμάτων; ὥστε τοῦτον τὸν τρόπον ταυτόν ἐστιν εἰσ εὐεργέτασ καὶ εἰσ θεοὺσ ἁμαρτεῖν. καὶ μὴν ἄνθρωποι μὲν ἁπάντων εἰσὶν ἐνδεεῖσ, θεοῖσ δὲ μηδενὸσ δεῖ τῶν ἁπάντων, ἅτ’ οὖσι χορηγοῖσ τῶν ἁπάντων·