Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 50:

ἐπεὶ μηδὲ νόμον μᾶλλον ἐροῦμεν τὸν τοῖσ προδόταισ ἐπεξιόντα ἢ τὸν παρὰ τῶν τοιχωρυχούντων λαμβάνοντα δίκην. καὶ νῦν ἡμεῖσ οἷσ τοὺσ εὐεργέτασ δωρούμεθα καινὸν οὐδὲν δρῶντεσ, ἀλλὰ τὰ γιγνόμεν’ ἀποδιδόντεσ, οἷσ ὧν παρέσχομεν ἀποστερήσομεν σφᾶσ, μειζόνωσ ἀδικήσομεν, εὖ οἶδα, ἢ εἰ μηδὲ τὴν ἀρχὴν αὐτοῖσ εἰσηνέγκαμεν. ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀγνωμοσύνησ ἂν ἦν, τὸ δ’ ἀδικίασ, εἴπερ ἃ παρ’ ἡμῶν δικαίωσ εἰλήφασι, τούτων ἀδίκωσ ἀποστερήσονται. τοσοῦτον δ’ ἀδικία μείζων ἀγνωμοσύνησ, ὡσ μόριον ἀδικίασ τοῦτ’ εἶναι· οὐ γὰρ πᾶσ ἀδικῶν ἤδη καὶ πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ἐστὶν ἀγνώμων, ἀλλ’ ὁ πρὸσ τούτουσ ἀγνωμονῶν αὐτὸ τοῦτ’ ἀδικεῖ μόνον, τὸ μὴ τὰ προσήκοντ’ αὐτοῖσ πράττειν αἱρεῖσθαι·