Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 47:

εἰ δὲ τὰ τοιαῦτα νοσεῖν καὶ πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ στασιάζειν ταῖσ γνώμαισ οὐδ’ ἂν ὄναρ ἐνέγκοιτε, οὐκοῦν ἑώσ γ’ ἂν εἰσ Ἀθηναίουσ τελῆτε καὶ τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸν τουτὶ φρόνημα σώζητε, οὐδ’ ἀτελείασ πέρι οὐδὲν καινὸν οὐδ’ ὁπωστιοῦν ποτε ψηφιεῖσθε, κἂν μυριάκισ διαρραγῶσί τινεσ, ἄνω καὶ κάτω λειτουργιῶν μεμνημένοι, ἀλλὰ τοῖσ ὡσ ἄριστα καὶ λυσιτελῶσ δεδογμένοισ ἐμμενεῖτε καθάπαξ. σκοπεῖτε δὲ κἀκείνωσ. τῶν πραγμάτων, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ μὲν οἷσ οἴκοθεν παρεσκεύασται τὴν σύστασιν ἴσχει καὶ οὐ τοσοῦτον δεῖται πρὸσ συμμαχίαν τοῦ χρόνου, τὰ δ’ εἰ καὶ ἄλλωσ ἐνδεῖ, ἀλλὰ τὸ πόρρωθεν ἦρχθαι μέγιστον σφίσι πρὸσ τὸ τιμᾶσθαι ξυναίρεται·