Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 11:

ἐπειδήπερ εὐνοίᾳ θεῶν εὖ πράττουσιν ἄνθρωποι, καὶ μάλισθ’ ἡμεῖσ, τὰ μὲν οἴκοθεν εἰσφέροντεσ καὶ αὐτοὶ, τὰ δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ξυναγωνιστὰσ τῆσ ἀγαθῆσ ἔχοντεσ τύχησ· ὥσπερ αὖ μὴ βουλομένων ἐκείνων τά τ’ ἔνδον τά τε θύραζε δυστυχεῖ. εἰ τοίνυν τὸ μὲν οὐκ οὔσαισ σκήψεσι χρῆσθαι καὶ ἃ μὴ προσῆκε συμπλάττειν, ἐφ’ ᾧ κοινὴν βλάβην εἰργάσθαι, ἀνδρόσ ἐστι φθόρου καὶ μηδὲν ὑγιοῦσ, τὸ δὲ τοὺσ εὖ ποιεῖν αἱρουμένουσ καθάπαξ ἐπέχειν τοῖσ θεοῖσ πολεμοῦντοσ, σὺ δὲ περιφανῶσ πᾶσι τούτοισ ἐνέχει, οὐχ ὅσον νόμουσ εἰσφέρειν, ἀλλ’ οὐδὲ νόμων ὅλωσ ἀκροᾶσθαι δίκαιοσ εἶ, τῷ τοὺσ μὲν κωλυτὰσ κακουργημάτων τυγχάνειν ὄντασ, σὺ δ’ εἴπερ τισ τὰ τοιαῦτα τεχνίτησ.