Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 3:

ἡμῖν δὲ δι’ αὐτῆσ ταύτησ τὰ κράτιστα παρὰ πάντων μετὰ τοὺσ θεοὺσ ἀπαντᾷ, οὐ μόνον ἃ καθ’ ἡμῶν ἐστιν ἀτεχνῶσ, τούτοισ μηδ’ ὁπωστιοῦν ἡμᾶσ χρῆσθαι προσῆκεν, ἀλλὰ καὶ τὸν ταῦτ’ εἰργασμένον κολάζειν τε καὶ μισεῖν καὶ τῆσ πόλεωσ ὥσπερ τινὰ κῆρα παντάπασιν ἐξελαύνειν. δεῖ γάρ που δυοῖν θάτερον, μᾶλλον δὲ πᾶσα ἀνάγκη· εἰ μὲν ἡμῶν αὐτῶν ὡσ ἀληθῶσ ποιούμεθα λόγον, μηδένα τούτου τὸ παράπαν λόγον ποιεῖσθαι, μᾶλλον δ’ ὅπωσ αὐτίκα πεπαύσεται πάντα ποιεῖσθαι λόγον· εἰ δ’ ὅπωσ κύριοσ ἔσται· τοῦτο δ’ ἀπείη. ποιησόμεθα λόγον, δόξομεν εὖ οἶδα πᾶσιν, ἡμῶν μὲν αὐτῶν οὐδ’ ὁντινοῦν λόγον ποιεῖσθαι, τοῦ δ’ ὅπωσ τὰ ἡμέτερα αὐτῶν ἕξει κακῶσ πολύν τινα λόγον ποιεῖσθαι.