헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́49́0́031́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:)

ἐγὼ τοίνυν ὑπερβολὴν ἔτι ποιήσομαι· ἔστω ταῦτα πάντα ἄρρητα· ἐκεῖνο πρὸσ θεῶν ἔχεισ εἰπεῖν, ὡσ ἄρα χρείασ μὲν οὐδεμιᾶσ ἕνεκα οὐδὲν ἔδρων, τηνάλλωσ δὲ σοφιστοῦ νόμῳ καὶ χαυνότητι ταῦτα ἐκομψευόμην καὶ σχήματοσ ἕνεκα; οὐ πάντεσ ἐμοὶ συνίσασιν ὅσον τούτων χωρὶσ εἰμί; οὐ πᾶν ἕτερον τὸ ἡμέτερον; οὐκ ἐπ’ ἔσχατον μὲν ἀληθείασ ἥκοντασ τοὺσ λόγουσ ἐκ τῶν δυνατῶν ὁρᾶτε, ἐπ’ ἔσχατον δ’ ἀληθείασ πᾶσαν τὴν περὶ αὐτῶν βουλὴν ἅπαντεσ ὁρᾶτε; ποίαν ἢ χειρῶν ἐγὼ κίνησιν, ἢ χειλῶν παραγωγὴν ἐξεπίτηδεσ περαιτέρω τοῦ μετρίου νενόμικα; ποῖον ἐσθῆτοσ σχῆμα λυπηρόν; ὥσπερ ἤδη τινὲσ αὑτοὺσ ἀπέκρυψαν τοῖσ ἱματίοισ, ἴσωσ μὲν τιμήσαντεσ τῆσ ἀξίασ αὑτοῖσ· ἐγὼ δ’ οὒ, καίτοι πλείονοσ σκέπησ ἢ κατὰ τοὺσ πολλοὺσ δεόμενοσ, ὅμωσ τὸ πρόβλημα τοῦτο ἔφυγον. ἀλλὰ ἄλλο τι τοιοῦτον πώποτε ἐπλασάμην; ἀλλὰ ὀρχοῦμαι δίπτυχα, ὥσπερ ἕτεροί τινεσ; ἀλλὰ προσήκει μοί τι κακῶν ἀλλοτρίων; ἀλλ’ εἰσ τοσοῦτον ἥκει μοι σχολῆσ; ἀλλ’ ἔμοιγε ἱκανὸν, ἂν περὶ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ καὶ τἀναγκαῖα πραγματευόμενοσ οἱο͂́σ τε ὦ διαγίγνεσθαι, μηδὲν ἐπακτὸν κακὸν ἐμαυτῷ προστιθέμενοσ. οὐκοῦν ἁφθεὶσ ὑπὸ τοῦ λόγου ταῦτ’ ἔλεγον. ὥστ’ εἰ ὅτι μάλιστα μὴ δεῖ μὲν παραληρεῖν, ὡσ σὺ φῂσ, ἐκ δὲ τῆσ τοῦ λόγου ῥύμησ καὶ τὸ τοιοῦτον ἐπέρχεται, τί τῆσ ἀδυνάτου συμβουλῆσ πλέον; ὥσπερ ἂν εἴ τινα ὑπὸ πνεύματοσ ἁρπασθέντα ἐν τῇ θαλάττῃ σὺ κελεύοισ ἀτρεμεῖν καὶ μένειν, ἀπὸ τῆσ ἀκτῆσ λέγων, ὁρᾷσ, ἐγὼ κάθημαι σιωπῇ. καί μοι δοκεῖσ κατὰ τὴν παροιμίαν τὸν ὑπὸ τῆσ ἐχίδνησ δηχθέντα αἰτιᾶσθαι, μηδεπώποτ’ αὐτὸσ δηχθείσ. ταῦτα δ’ ἄν σου Φιλοκτήτησ ὁ τοῦ Ποίαντοσ οὐκ ἠνείχετο ἀκούων. ἀλλὰ γὰρ ἴσωσ ᾠήθησ με τούτων ἕνα τῶν σοφιστῶν εἶναι, οὓσ οἱ προσαγωγεῖσ νουθετοῦσι καλῶσ ποιοῦντεσ. ἔγωγ’ οὖν ἤδη ποτὲ εἶδον σοφιστὴν μεταξὺ λέγοντα ὑπὸ προσαγωγέωσ ἐξαγόμενον οὕτωσ ὡσ ὅ τε προσαγωγεὺσ ἀμείνων ᾤετο εἶναι γνῶναι καὶ ἅττα ἐκείνῳ ῥητέον καὶ εἰσ ὅσον καὶ αὐτὸσ δὴ ἐκεῖνοσ συνεχώρει, ἀλλὰ μὴ πάντα ἐν ταὐτῷ φύρειν, ἵνα μὴ καὶ γέλωτα ὀφλήσῃ. ἡμεῖσ τοι καὶ εἰσ τὸ σῶμα πληγέντεσ οὐκ ἐπ’ ἀγεννεῖσ ἱκετείασ ἰατρῶν ἀφικόμεθα, ἀλλὰ καίτοι σὺν θεοῖσ εἰπεῖν τοὺσ ἀρίστουσ τῶν ἰατρῶν φίλουσ κεκτημένοι κατεφύγομεν εἰσ Ἀσκληπιοῦ, νομίσαντεσ εἴτε δέοι σώζεσθαι, δι’ ἐκείνου κάλλιον εἶναι, εἴτε μὴ ἐγχωροῖ, καιρὸν εἶναι τεθνάναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION