Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 128:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 128:)

οὐκοῦν τούτῳ μεγίστῳ δῆλόν ἐστιν ὅσον κολακείασ οἱ ἄνδρεσ ἀπεῖχον, οὕσ γε ὅπωσ ὑφεῖντο τοῦ φρονήματοσ, διὰ τοῦτο μεθίστασαν, οὐδενὸσ ἄλλου τῶν πάντων ἕνεκα. συμβάντων γὰρ τῶν περὶ τὸν Παυσανίαν, ἅμα μὲν εἰσ ἀθυμίαν ἐμπεσόντεσ καὶ βουλόμενοι συνεπισπᾶσθαι τοὺσ Ἀθηναίουσ, ἵνα δὴ μὴ μόνοι τῆσ αἰσχύνησ συναπολαύοιεν, ἅμα δὲ εἰ καταλείποιτ’ ἐκεῖνοσ Ἀθήνησι, δεδοικότεσ μὴ πρὸσ ἅπαντ’ ἔχοιεν δύσμαχον ἀνταγωνιστὴν, καὶ πρὸσ τούτοισ ὧν περὶ τὸν τειχισμὸν ἐξηπάτηντο μνησικακοῦντεσ, ἀπόντοσ κατηγοροῦντεσ, διώκειν μετὰ σφῶν ἐκέλευον, τεκμηρίῳ τῇ Παυσανίου μοχθηρίᾳ κατ’ ἐκείνου χρώμενοι. ὥστε τοῦτό γε οὐ κατ’ αὐτῶν, ἀλλ’ ὑπὲρ αὐτῶν ἔλαθεσ εἰρηκὼσ, ὡσ δεινὸσ σὺ τηρεῖν τὰ λεγόμενα καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐλέγχειν. δοκοῦσι γάρ μοι τὰσ συμφορὰσ ἐνθυμούμενοι τὰσ ἐπὶ τῶν Πεισιστρατιδῶν γενομένασ ἑαυτοῖσ μηδένα βούλεσθαι μεῖζον ἐᾶν τῶν πολλῶν φρονεῖν, ἀλλ’ ἐξ ἴσου εἰσ δύναμιν εἶναι. δίκαια ἄρα ἐποίουν ἐλαύνοντεσ Κίμωνα καὶ Θεμιστοκλέα; οὐ λέγω ταῦτα. ἀλλ’ οὐδ’ ἀναίσχυντά γε παντελῶσ, ἀλλὰ καὶ αὐτοῖσ ἔχοντα παραίτησιν κἀκείνοισ οὐκ ἀσχήμονα τὴν συμφοράν. εἰ δ’ οὖν καὶ τοῖσ δεδρακόσιν οὐκ ἀποχρῶσα ἡ πρόφασισ, τοῖσ γε πεπονθόσιν ἐξαρκεῖ τοῦτ’ αὐτὸ δή που μὴ φαύλοισ νομίζεσθαι, ἢ μείζω γ’ ἡμεῖσ τῶν ἐκβαλόντων ἀδικήσαιμεν ἄν. εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μὲν τοῦτό γ’ αὑτοῖσ συνεχώρησαν καὶ παρεῖσαν τὸ μηδ’ ὁτιοῦν ἀδικεῖν τὴν πόλιν, ἡμεῖσ δὲ καὶ τοῦτ’ ἀφαιρησόμεθα καὶ τῇ δυστυχίᾳ τὴν βλασφημίαν προσθήσομεν, πῶσ οὐ χαλεπώτεροι τῆσ φυγῆσ αὐτοῖσ ἐσόμεθα, ἢ πῶσ οὐ μείζω τῶν ἐξ ἀρχῆσ εἰσ αὐτοὺσ ἁμαρτανόντων ἀδικήσομεν; οὕτω τοίνυν καὶ διὰ ταῦτα μεταστήσαντεσ Κίμωνα μὲν καὶ οὕτω κατήγαγον ἐντὸσ τοῦ χρόνου τοῦ νενομισμένου, Θεμιστοκλέα δὲ ἐκωλύθησαν ἐμοὶ δοκεῖν ὑπὸ Λακεδαιμονίων.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION