Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 85:

καὶ τοὺσ μὲν ἰατροὺσ τῶν μαγείρων φάσκειν εἶναι βελτίουσ ὅτι σώζουσι, τοὺσ δὲ τῆσ σωτηρίασ τῶν Ἑλλήνων προστάντασ μὴ τοῖσ ἰατροῖσ ἀπεικάζειν, ἀλλὰ τοῖσ ὀψοποιοῖσ. καὶ μὴν εἰ μηδὲν βελτίουσ ἐποίουν, ἔσωζον δὲ, ἰατρῶν ἓν τοῦτό γ’ ἐποίουν, οὐκ ὀψοποιῶν. ὥστε τῶν ἰατρῶν οὐδὲν ἦσαν χείρουσ. πῶσ οὖν οὐδενὸσ ἦσαν ἄξιοι τοῖσ Ἕλλησιν; οὐκ ἂν ταῦτα συγχωρήσειε Πλάτων αὐτὸσ αὑτῷ. ἑτέρωθι γοῦν, οὗ μηδεμία ἐστὶ φιλονεικία, λέγει ταυτί· "τό γε μέγιστον ἔσωσαν ἀπὸ βαρβάρων τοὺσ Ἕλληνασ, ὥστ’ ἐξεῖναι περὶ πολιτείασ νῦν ποιεῖσθαι λόγουσ· "ἔρρουσι δὲ τότε οὔτε λόγοσ οὔτ’ ἐλπὶσ ἐλείπετο ἂν οὐδαμῆ οὐδαμῶσ.