Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 69:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 69:)

ἐντεῦθεν ὁρ́α τὸν ἄνδρα ἀπὸ γραμμῆσ ἀρξάμενοσ· καὶ μή μοι λόγῳ τὸν χρυσὸν, ἀλλὰ τὴν βάσανον προσάγων σκόπει. τῆσ γὰρ εἰκόνοσ μέμνησο τῆσ σαυτοῦ· ἔδει τῶν ὑπὲρ τῆσ κοινῆσ ἐλευθερίασ ἀγωνιζομένων Ἀθηναίουσ εἶναι, ἢ δυοῖν τοῖν ὑπολοίποιν θάτερον ποιεῖν· ἔδει τῶν ἀγωνιζομένων εἶναι. τί οὖν; συνεβούλευε ταῦτα Θεμιστοκλῆσ, ἢ διεκώλυεν; οὒκ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ ἦν ὁ ταῦτα συμβουλεύων. οὐκοῦν ταῦτα ἔδει πράττειν καὶ ταῦτα συμβουλεύειν; ταῦτα ἔπραττον μὲν Ἀθηναῖοι, συνεβούλευε δὲ Θεμιστοκλῆσ. μέχρι μὲν δὴ τούτων τὰ μέγιστα συνεβούλευε καὶ οὐδὲν ἔχει Πλάτων αἰτιάσασθαι, οὐ μὲν οὖν, εἰ μὴ λαμπρῶσ ἐπαινοίη, ὅπωσ οὐκ ἂν αἰσχύνοιτο οὐκ ἂν ἔχειν μοι δοκεῖ. οὐ γὰρ μόνουσ τοὺσ Ἀθηναίουσ ἐπὶ ταῦτ’ ἀγαγὼν καὶ τάξασ ἐνταυθοῖ γνώμησ φαίνεται, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ, ὅσον μετέσχον τῶν πραγμάτων, εἷσ ἀνὴρ οὗτοσ μάλιστα ἐπιρρώσασ καὶ παροξύνασ, καὶ τοὺσ μὲν ἑκόντασ, τοὺσ δὲ ἄκοντασ αὐτῶν πείσασ γενέσθαι χρηστοὺσ καὶ λυσιτελοῦντασ ἑαυτοῖσ· ὅσ γε καὶ τοῖσ κήρυξι τοῖσ παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἐλθοῦσι περὶ τῆσ γῆσ καὶ τοῦ ὕδατοσ τοιαύτασ ἔδωκε τὰσ ἀποκρίσεισ, ὥσθ’ ἅπασι τοῖσ Ἕλλησιν ὑπάρχειν μαθεῖν ὁποῖ’ ἄττα ἀποκρίνασθαι χρὴ τοῖσ ἐπὶ ταῦθ’ ἥκουσι τῶν βαρβάρων. καὶ οὐκ ἐνταῦθ’ ἔστη τῆσ ἐλευθερίασ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἑρμηνεύσαντα ἀπέκτεινε, κατηγορῶν ὅτι τὴν φωνὴν ὥσπερ ἄλλο τι τῷ Πέρσῃ κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἔχρησε. καίτοι τί τοῦτο δεινὸν ἦν τοῖσ Ἀθηναίοισ μαθεῖν ὅ τί ἐστι τὰ λεγόμενα, μαθόντασ δὲ βουλεύσασθαι; οὐ γὰρ αὐτόσ γ’ εἰσηγεῖτο οὐδ’ ἐπηνάγκαζεν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION