Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 61:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 61:)

καὶ σκόπει παρ’ οὕστινασ αὐτὸν ἐξετάζω· Λυκοῦργον, Παυσανίαν, Λύσανδρον, Ἀγησίλαον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδ’ ἂν εἷσ αἰτιάσαιτο· ἐκρατεῖτο δὲ ὑπὸ τῶν τοῦ σώματοσ ἡδονῶν, ὥσπερ Θίβρωνα τὸν Σπαρτιάτην ἤδη τινὲσ ᾐτιάσαντο καὶ μυρίουσ ἑτέρουσ ἔστι λέγειν καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. ἀλλ’ οἱᾶ δὴ τὰ τῆσ δημοκρατίασ ἐπιχώρια, φαίνειν, ἐνδεικνύναι, δημεύειν, ὥσπερ Κλέωνα καὶ Κλεοφῶντα καὶ Ὑπέρβολον καὶ ἑτέρουσ ἀνθρώπουσ, οὐ ῥήτορασ οὐδαμῶσ, ‐ οὔκουν εἴπερ γε ἦσαν τοιοῦτοι ‐ εἴδωλον δέ τι ῥητορικῆσ ἀπειληφότασ, εἰ δὴ τὸ μηδαμῆ μὲν ὅμοιον, πανταχῆ δ’ ἀσθενέστερον εἴδωλον χρὴ καλεῖν. ἀλλ’ ἐκεῖνόσ γε πάντων τούτων καθαρόσ. πῶσ οὖν οὐκ ἐλυσιτέλει τοῖσ Ἕλλησι τοιοῦτοσ ὤν; ἢ πῶσ οὐκ ἐποίει βελτίουσ, εἴ τισ προσεῖχεν αὐτῷ τὸν νοῦν; πολλῆσ ταῦτα τῆσ ἀνάγκησ ἐστίν. εἰ δὲ μὴ σοφὸσ ἦν τὰ μετέωρα ὥσπερ Ἀναξαγόρασ, οὐδὲ Σωκράτησ σοφὸσ ἦν ταῦτά γε, καὶ ταῦτά γε, ὥσ φασιν, ὁμιλήσασ ἐκείνῳ. ἀλλ’ οὐδὲ Σωκράτησ Ἀναξαγόρου φαυλότεροσ, οὔκουν, ὥσ γε ὑμεῖσ ἂν φαίητε, οὐδὲ Μιλτιάδησ οὐδὲν ἴσωσ τῶν σοφιστῶν. οἶμαι δὲ κἂν ἐν θεῶν δικαστηρίῳ Μιλτιάδην κρινόμενον ἁπάσαισ ἀποφυγεῖν, οὐχ ὥσπερ τὸν Ὀρέστην φασὶ τὰσ ἡμισείασ μεταλαβόντα. εἰκότωσ· ὁ μὲν γὰρ τὴν μητέρα ἀπέκτεινε δικαίωσ, ὁ δὲ τὴν Ἑλλάδα ἔσωσε δικαίωσ, καὶ τὰ τροφεῖα κάλλιστα ἀνθρώπων ἐξέτισεν οὐ μόνον τῇ πατρίδι, ἀλλὰ καὶ τῇ κοινῇ φύσει τοῦ γένουσ τοῦ Ἑλληνικοῦ. καὶ γάρ τοι κατὰ πόλεισ μὲν ἄλλουσ ἄλλοι νομίζουσιν ἀρχηγέτασ, κοινὸν δὲ τῆσ Ἑλλάδοσ ἀρχηγέτην ἐκεῖνον δικαίωσ ἄν τισ ἡγοῖτο.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION