Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:)

τῶν δὲ Ἑλλήνων οἱ μὲν τὴν Ἀσίαν οἰκοῦντεσ οἱ μὲν ἐκ τριγονίασ ἐδούλευον, οἱ δ’ ἐκ πλείονοσ, αἱ νῆσοι δ’ οὐδὲν ἦσαν πρᾶγμα, Ἐρετριεῖσ δ’ Εὐβοέων χεῖρασ ἀνταράμενοι τριῶν ἡμερῶν ἤγοντο πανοικησίᾳ· ἀλλ’ εἰ μὲν τοῦτο λέγεισ ὡσ τὸν αὐτὸν τρόπον ὥσπερ ἐν νηὶ μέγιστον ὁ κυβερνήτησ καὶ πρὸσ τοῦτον ἅπαντα καὶ τὰ τῶν ναυτῶν καὶ τὰ τῶν ἐμπλεόντων, οὕτω καὶ τότ’ εἰσ ἐκείνουσ ἧκε τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα καὶ ὑπὸ τῆσ ἐκείνων γνώμησ ἤγετο, εἰ τοῦτο λέγεισ καὶ ὅσον παραδείγματι χρῇ τῷ κυβερνήτῃ, ὥσπερ Ὅμηροσ τοῖσ λέουσι καὶ τοῖσ κάπροισ καὶ πολλοῖσ τοῖσ ἄλλοισ οὐκ εἰσάπαξ εἰκάζων, ἀλλ’ εἰσ ὅσον προσήκει τῷ λόγῳ, εἰ κατὰ τοῦτο τὸ μέροσ καὶ σὺ μέμνησαι τοῦ κυβερνήτου, δίδωμι καὶ συγχωρῶ· τῶν δ’ ἄλλων τῶν ἐν τῇ Εὐρώπῃ οἱ μὲν τὸ ὕδωρ καὶ τὴν γῆν ἐδεδώκεσαν, οἱ δὲ τὸ μέλλον ἀπεσκόπουν, τοσοῦτον αὑτοὺσ Ἐρετριέων εὐτυχεστέρουσ νομίζοντεσ, ὅσον ὕστεροι ταὐτὰ πείσεσθαι. Λακεδαιμόνιοι δὲ, εἴθ’ ὑπὸ τοῦ πρὸσ Μεσσηνίουσ πολέμου εἴτε καὶ τὴν πανσέληνον μένοντεσ, οὐδὲ αὐτοὶ βοηθεῖν εἶχον. ὁ δὲ στρατὸσ ἦν καὶ δὴ Μαραθῶνι κατηρκὼσ ἐξ Ἐρετρίασ ὡσ ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ. οὐ διακόνων ἐκεῖνοσ ὁ καιρὸσ ἦν, οὐδ’ ὑφειμένων ἀνθρώπων, οὐδ’ ἐκ πολλοῦ τὸ κελευόμενον ποιεῖν εἰδότων, οὐδ’ εἰσ τὸ δοκοῦν ἑτέροισ βλεπόντων, οὐδ’ ὅπωσ ἀσφαλῶσ βιώσονται ζητούντων, οὐδὲ τοῦθ’ ἡγουμένων ἀρκεῖν, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ ὁ καιρὸσ ὥσπερ κήρυξ ἐκάλει τῶν Ἑλλήνων τὸν ἀνδρειότατον καὶ τὸν ἐκ πλείστου τοῖσ ἀρίστοισ λογισμοῖσ ὡμιληκότα, καὶ ὅστισ οἶδεν ὅπωσ δεῖ σώζειν τε καὶ σώζεσθαι. οὐδ’ ἡμεῖσ τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τοῦτο ἐπαινοῦμεν, λέγω τῶν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ χρόνοισ προστάντων, ὅτι τὴν Ἑλλάδα ἔσωζον ὁπωσοῦν, ὥσπερ ὃν σὺ λέγεισ τὸν κυβερνήτην τὸν ἐξ Αἰγίνησ ἢ τοῦ Πόντου κομίζοντα· ἀλλ’ ὅτι ἔσωζον καὶ πολίτασ καὶ πάντασ σὺν καλῷ τῷ σχήματι. εἰ μὲν γὰρ τὰ ὅπλα παραδόντασ ἢ τοῖσ κήρυξιν ὁμολογήσαντασ, ἢ τὸν Περσῶν βασιλέα δεσπότην ἀντὶ τῶν νόμων ἑλομένουσ ἠξίουν σώζεσθαι, οὐκ ἂν ἔγωγε συγχαίρειν ᾤμην δεῖν οὔτε τοῖσ πείθουσι τῶν λόγων οὔτε τοῖσ πεισθεῖσι τῆσ σωτηρίασ, ἀλλ’ ὡσ ἀληθῶσ διακόνουσ ἂν ἐκείνουσ εἶχον καλεῖν, καὶ τοῦ πρὸσ ἡμέραν ὑπηρέτασ ὥσπερ τοὺσ πορθμέασ, οὐ μόνον, εἰ βούλει, τοὺσ κυβερνήτασ. εἰ δ’ ἀπ’ αὐτῶν τῶν κηρύκων ἀρξάμενοι καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ προηγόρευον Ἀθηναίοισ ὅτι δεῖ μελετᾶν τὸν ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ ἀγῶνα καὶ μὴ λιπεῖν τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν, καὶ οὐ τὰ ὅπλα ῥίψαντασ οὐδὲ τοῖσ φόβοισ εἴξαντασ, ἀλλ’ ἀναλαβόντασ τὰ ὅπλα καὶ τῶν φόβων κρείττουσ γενομένουσ, μᾶλλον δ’ ἕνα τοῦτον φόβον καὶ δεινὸν καὶ ἀφόρητον νομίσαντασ εἶξαι τοῖσ χείροσι καὶ παραχωρῆσαι τοῦ πατρίου σχήματοσ, εἰ ταῦτα λέγοντασ καὶ οὕτω παρεσκευασμένουσ ἠξίουν ἀπαντᾶν ἐπὶ τὴν κρίσιν τὴν περὶ τῶν ὅλων καὶ δέχεσθαι τὸ ἐκβησόμενον ὡσ ἐπ’ ἀμφότερα ὁμοίωσ κερδανοῦντασ, οὐχ ὁρῶ τίνα ταῦτ’ ἔχει διακονίαν ἀγεννῆ ἢ πῶσ ἐοίκε τοῖσ τοῦ κυβερνήτου λογισμοῖσ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION