헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́46́0́052́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 52:)

ἀλλ’ οὔτε τοῦτο οἶμαι δυνατὸν οὔθ’ ὡσ εἰ μὴ τοῦτο γενήσεται, οὐδεμίαν δοκεῖν δεῖ πόλιν εὐνομεῖσθαι φαίησ ποτ’ ἂν, ἀλλὰ τὸ κοινὸν σχῆμα τῆσ πολιτείασ ἐξετάζων καὶ ἅμα πρὸσ τὰσ ἄλλασ πόλεισ τὴν πόλιν κρίνων τὰ μὲν τοῖσ νόμοισ, οἶμαι, καὶ τοῖσ ἔθεσι λογίζει, τὰ δὲ ταῖσ τῆσ φύσεωσ ἀνάγκαισ ἀποδίδωσ. ἐὰν οὕτω σκοπῇσ καὶ τοὺσ Ἀθηναίουσ καὶ μὴ καθ’ ἕκαστον ὥσπερ τοὺσ θεσμοθέτασ ἀνακρίνῃσ, ἔχω σοι καὶ ἑτέραν προσθήκην ἔτι μείζω καὶ θαυμασιωτέραν εἰπεῖν, ὅτι Μιλτιάδησ οὐ μόνον τὴν πόλιν βελτίονα ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν πρὸσ τῇ πόλει· καὶ ὥσπερ σὺ λέγεισ, τίνα τῶν πολιτῶν ἢ τῶν ξένων, οὕτωσ ἐγώ φημι καὶ πολίτασ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ Ἕλληνασ ὅτι βελτίουσ ἐκεῖνοσ ὁ ἀνὴρ ἀπειργάσατο. πᾶσι γὰρ ἡγεῖτο πρὸσ τὰ κάλλιστα, ὥστε χείρω μὲν οὐδένα, βελτίουσ δ’ ἅπαντασ ἐποίει τό γ’ αὑτοῦ μέροσ. σκόπει δ’ ἐξ ὧν αὐτὸσ ὡρίσω, μηδὲν τοῖσ ἐμοῖσ προσέχων λόγοισ, εἰ μή τι ἀπὸ τῆσ ἀνάγκησ συμβαίνοι. ἄλλο τι ἢ τοῦτο λέγεισ παρ’ ὅλον τὸν λόγον, ὡσ ἡ δικαιοσύνη καλὸν καὶ ὡσ ὅ τι ἄν τισ πράττῃ σὺν τούτῳ πρακτέον καὶ τῇ ῥητορικῇ χρηστέον πρὸσ τὸ δίκαιον ἀεί; κἂν τύπτῃ μέ τισ, φῂσ, δικαίωσ ἢ μὴ, διαφέρει, κἂν ἐξελαύνῃ τισ, ἐὰν ἀδίκωσ, ἄθλιοσ, καὶ πανταχοῦ ταύταισ χρῇ ταῖσ προσθήκαισ δικαίωσ ἢ ἀδίκωσ λέγων· καὶ τὸ μὲν δικαίωσ καλῶσ ἀξιοῖσ εἶναι, τὸ δ’ ἐναντίον κακῶσ· καὶ τὸ μὲν εὐδαίμονοσ ἀνδρὸσ εἶναι, τὴν δικαιοσύνην, τὸ δὲ τοῦ ἐναντίου, τὴν ἀδικίαν· καὶ τὸ μὲν ὡσ οἱο͂́ν τε διώκειν χρῆναι, τὸ δὲ φεύγειν ὡσ ἕκαστοσ ἔχει τάχουσ. οὐ ταῦτ’ εἰσὶν οἱ λόγοι; οὐ δικαίωσ μὲν ἅπαντα πραττόμενα ἐπαινεῖσ, ὡσ ἑτέρωσ δὲ ψέγεισ; ἔχε δὴ καὶ σκόπει. μὴ γὰρ ὥσπερ ἐν νυκτομαχίᾳ τῶν φίλων ἁπτώμεθα. ἆρ’ οὖν δίκαιον ἀμύνεσθαι τοὺσ ἐπιόντασ; δικαιότατον μὲν οὖν. τί δαί; τῶν Ἑλλήνων πλείω ποιεῖσθαι λόγον ἢ τῶν βαρβάρων οὐ δίκαιον; πᾶσ τισ ἂν φήσαι τόν γε Ἕλληνα δήπουθεν. Μιλτιάδησ τοίνυν ἐπιόντων τῶν βαρβάρων τοῖσ Ἕλλησιν οὐδὲν πρότερον τῆσ κοινῆσ σωτηρίασ ἐποιήσατο, οὐδ’ ἰδίᾳ περὶ τῶν ἑαυτοῦ πραγμάτων ἐσκέψατο, οὐδ’ ἀνεβάλετο εἰσ ἕτερον καιρὸν τὴν ἀρετὴν δεῖξαι τὴν ἑαυτοῦ. καίτοι παρῆν αὐτῷ μὴ πρὸσ τὸ βέλτιστον ὁρῶντι, ἀλλὰ ταὐτὰ τοῖσ τυράννοισ διώκοντι, εἰ μὲν ἐβούλετο μετὰ Ἱππίου καὶ τῶν Πεισιστρατιδῶν συνεπιστρατεύειν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, εἰ δὲ ἐβούλετο μετ’ Ἀλευαδῶν ἐκ Θετταλίασ, ἢ πρό γε Ἀλευαδῶν. οἶμαι δὲ οὐδ’ ἂν ἐκ Λακεδαίμονοσ τῶν ταὐτὰ βουλομένων ἠπόρησε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 52:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 52:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION