Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 8:

ἃ γὰρ σὺ διδάσκεισ τῷ λόγῳ, ταῦτ’ ἐπὶ τῶν ἔργων ἐκεῖνοσ δείξασ πρότεροσ φαίνεται· ὅμοιον γὰρ ἐμοὶ δοκεῖ ποιεῖν ὥσπερ ἂν εἰ προειπὼν τοῖσ ἀνθρώποισ ὅτι οὕτω χρὴ προί̈στασθαι τῶν πόλεων, ὡσ Περικλέα ποτὲ τῶν Ἀθηναίων ἑωρᾶτε, εἶτ’ ἀπηγόρευε πάλιν μὴ οὕτωσ ὥσπερ ἐκεῖνοσ προί̈στασθαι. ὥστ’ εἰ μηδὲν προσέθηκασ, ἀλλ’ ἐν τούτοισ ἔστησ, πᾶσ τισ ἂν εὑρ͂εν ἐκ τῶν εἰρημένων τὸν Περικλέα, ὥσπερ τοὺσ ἀπὸ τῶν γνωρισμάτων ἐν τοῖσ δράμασι. σκόπει γὰρ πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ὥσπερ νόμον. οὐ χρὴ τὰσ ἐπιθυμίασ θεραπεύειν οὐδ’ εἰσ ἀπέραντον ἐᾶν προϊέναι, ἀλλὰ κρατεῖν τῶν ἡδονῶν τόν γε δὴ χρηστὸν καὶ σώφρονα, καὶ τοὺσ πολίτασ μὴ συνεθίζειν τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν. ὁ τοίνυν Περικλῆσ οὕτωσ ἦν ἄπο πολλοῦ τοῦ δουλεύειν ταῖσ ἐπιθυμίαισ ἢ τὸ πρὸσ ἡδονὴν ζητεῖν ἢ πρὸσ πλεονεξίαν, ἀλλὰ μὴ πρὸσ τὸ βέλτιστον ἄγειν, ὥστ’ ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἐναντιωτάτων φαίνεται τὴν δόξαν λαβών. αὐτόσ τε γὰρ τοῦ πλείονοσ τοσοῦτον ὑπερεῖδεν, ὅσον πλεῖστον ἐξῆν, τῇ τε πόλει συνεβούλευε μήτ’ ἀρχὴν ἐπικτᾶσθαι μήτ’ ἔξω τῶν ἀναγκαίων μηδὲν πραγματεύεσθαι, ἀλλ’ ἡσυχαζούσῃ τὸν πόλεμον διαφέρειν. καίτοι ὅτε τὸν πόλεμον μεθ’ ἡσυχίασ παρῄνει διαφέρειν, σχολῇ γ’ ἂν ἄλλωσ ἐπέτρεψε πολυπραγμονεῖν εἰκῆ. καὶ μὴν αὐτόσ τε ἐν τάξει ζῆν, οὐχ ὡσ ἥδιστα, προείλετο, καὶ τὸν δῆμον εἴ ποτ’ αἴσθοιτο ὑβρίζοντα κατεῖχε. πῶσ ἄν τισ μᾶλλον τοῖσ Πλάτωνοσ λόγοισ πειθόμενοσ φανερὸσ γένοιτο, εἰ χρὴ τοῖσ Πλάτωνοσ φῆσαι πείθεσθαι τὸν τοσοῦτον πρότερον Πλάτωνοσ, ἢ πῶσ ἂν Πλάτων μᾶλλον ἐλεγχθείη τἀναντία αὐτὸσ ἑαυτῷ λέγων ἢ εἰ φαίνοιτο ἅμα τ’ ἀξιῶν μὴ πρὸσ ἡδονὴν μηδ’ ἐν κόλακοσ μοίρᾳ τοῖσ δήμοισ ὁμιλεῖν, ἀλλὰ πρὸσ τὸ βέλτιστον, καὶ Περικλέα κακίζων, ὃσ οὐ πρὸσ ἡδονὴν, ἀλλ’ ἀπὸ τῆσ ὀρθοτάτησ ἀεὶ γνώμησ ὡμίλει;