Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 81:

ᾤμην δὲ οὐδὲ τοῦτο τῶν δικαίων εἶναι, τὰσ προαιρέσεισ τὰσ ἐκείνων ἐξετάζοντασ τὰσ συμφορὰσ αἷσ ἐχρήσαντο ὑπολογίζεσθαι. οὐ γὰρ εἰ μὴ κατὰ νοῦν ἀπήλλαξαν, φαῦλοι γεγόνασιν, ἀλλ’ εἰ μὴ τὰ βέλτιστα ἐβουλεύοντο τοῖσ πράγμασιν. ἐκεῖνο μὲν γάρ ἐστι τῆσ τύχησ κατηγορεῖν, τοῦτο δὲ τὴν γνώμην ἐλέγχειν. φέρε γὰρ σὺ πρὸσ τὸ βέλτιστον, ὦ Πλάτων, προύστησ Ἀθηναίων ἤ τινοσ ἄλλου δήμου τῶν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἢ τοῖσ βαρβάροισ; ἐκείνων φαίη τισ ἂν ἡδέωσ. οὐκ ἔχοισ ἂν εἰπεῖν· οὐδὲ γὰρ προύστησ ὅλωσ. τί δὲ ὁ σὸσ διδάσκαλοσ καὶ ἑταῖροσ Σωκράτησ; οὐδ’ οὗτοσ. τί δὲ Σπεύσιπποσ ἢ Χαιρεφῶν; οὐκ ἂν φαίησ. πότερον οὖν ἔστι δῆμον καθάπαξ ἀποφῆναι χρηστὸν καὶ ἄμεμπτον καὶ δίκαιον, ἢ τοῦτο μὲν οὐδ’ ἐπ’ ἀνδρὸσ οἱο͂́ν τε διισχυρίζεσθαι; καὶ μὴν εἰ μὲν ἐγχωρεῖ, τί παθὼν οὐκ ἀπέδειξασ αὐτὸσ, οὐδ’ ἐπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἐφάνησ βελτίων πολίτησ ἡμῶν; εἰ δ’ ἀμήχανόν ἐστι, τί προφέρεισ ἡμῖν εἴ τι καὶ προσεκρούσαμεν, φαῖεν ἂν αὖθισ ἐκεῖνοι, καὶ τί τῶν ἀδυνάτων αἰτεῖσ εὐθύνασ; τοσούτῳ γὰρ ἡμεῖσ λυσιτελέστεροι σοῦ τῷ δήμῳ γεγόναμεν ὅσῳ σὺ μὲν οὔτε χεῖρον οὔτε βέλτιον οὐδὲν οὔτ’ εἶπασ οὔτ’ ἔπραξασ, ἀλλ’ ἀπώκνησασ ἁπλῶσ, ἡμεῖσ δ’ ὅσον ἧκεν ἐφ’ ἡμᾶσ οὐ καθυφείκαμεν, ἀλλ’ ὥσπερ χρημάτων εἰσφορὰν πλήρη τὴν ἀπὸ τῶν λογισμῶν καὶ τῶν λόγων παρεσχόμεθα τῇ πατρίδι, καὶ οὔτε πλῆθοσ τῶν τἀναντία ἐρούντων ὠκνήσαμεν οὔτ’ ἰσχὺν πλουσίων κατεδείσαμεν, οἷσ ἀναγκαῖον ἦν τὸν ὑπὲρ τῶν κοινῶν πράττοντα προσκρούειν, οὔτε δικαστὰσ οὔτε κινδύνουσ οὔτε τοὺσ οἴκοι οὔτε τοὺσ ἔξω πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ οὔθ’ ὅλωσ τὰ τῆσ τύχησ καὶ τοῦ μέλλοντοσ ἄδηλα.