Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 41:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 41:)

καὶ τοῦτ’ ἐξ αὐτῶν τῶν τιμῶν εἶναι δῆλον ὧν αὐτοῖσ ἀπονέμουσιν. εἰ γὰρ ἦν ἀληθὲσ τοῦτο, ὃ Πλάτων αἰτιᾶται, καὶ μὴ τοὺσ δήμουσ ἦγον οἱ ῥήτορεσ, ἀλλ’ οὗτοι τῶν δήμων ἦσαν, πρῶτον μὲν τίσ ἂν αὐτοῖσ αἰδὼσ καὶ τιμὴ παρὰ τῶν δήμων ἦν; ποῦ δ’ ἂν προεδρίασ ἢ τῶν ὑπὲρ τοὺσ πολλοὺσ ἔτυχον; οὐδεὶσ γὰρ τοὺσ διακόνουσ ὡσ κρείττουσ αὑτοῦ θαυμάζει, οὐδὲ οὗ πρότεροσ περὶ τῶν πραγμάτων ἐντεθύμηται, τούτῳ τὴν αὑτοῦ γνώμην προστίθησιν. ἔπειτα τίσ ἢ κήρυξ ἢ πρεσβεία δεηθήσεσθαί ποτ’ ἔμελλεν ἀνδρὸσ ῥήτοροσ, εἰ τὰ δοκοῦντα τοῖσ πλήθεσι συμβουλεύειν τῶν ῥητόρων εἶναι κατεδέδεικτο; τίσ γὰρ ἂν ἢ πόλισ πέμπουσα τὸν τοῦ μηδενὸσ ἄξιον θεραπεύειν εἵλετο, ἢ πρεσβευτὴσ ἥκων προσῆλθεν ἄν ποτε τούτῳ τοῦ πεῖσαι χάριν τὸν δῆμον, εἰ τοῦ βίου κεφάλαιον ὂν ἠπίστατο ἅττ’ ἂν ὁ δῆμοσ βούλοιτο, ταῦτα συμβούλεσθαι, καὶ περιμένειν τὴν ἐκείνου φωνὴν, ὥσπερ τὴν τῶν διδασκάλων οἶμαι παῖδεσ; τοὐναντίον μέντἂν ἢ ἐπὶ τῶν χορῶν εἶχεν, εἰ μὴ οἱ πλείουσ ἔμελλον τὸν ῥήτορα ἀναμένειν, ἀλλ’ ὁ ῥήτωρ ἐπεῖχεν ἑώσ ἂν ὁ δῆμοσ ἐπισημήνῃ. τίσ δ’ ἂν ἰδίαν ἢ δημοσίαν δίκην φεύγων δι’ ὅτου νικήσει τῶν ῥητόρων ἐζήτησεν, εἰ τὰ δοκοῦντα τοῖσ δικασταῖσ ταῦτ’ ἐρεῖν ἔμελλεν ὁ ῥήτωρ καὶ μηδ’ ὁτιοῦν ἕτερον; οὕτω μέντἂν οἱ μάλιστα κινδυνεύοντεσ καὶ περὶ τῶν μεγίστων ἀγωνιζόμενοι πλεῖστον ῥητόρων ἠμέλουν. εἰσὶ μὲν γὰρ οἱ μάλιστα δή που κινδυνεύοντεσ οἷσ χαλεπῶσ ἔχει τὰ τῶν ἀκροωμένων καὶ οἱ ταῖσ διαβολαῖσ προκατειλημμένοι. εἰ δὲ ἃ δοκοίη τοῖσ ἀκροωμένοισ, ταῦτ’ ἔργον ἐπεποίηντο λέγειν οἱ ῥήτορεσ καὶ ταῦτ’ ἐπηῦξον, Ἡράκλεισ, ἦν αὐτῷ οἴκοθεν φέρειν τὸν ὄλεθρον, εἴ τισ ἦγε ῥήτορα πρὸσ τοιοῦτον πρᾶγμα ὥσπερ ἂν εἴ τισ αὑτῷ τὸν δήμιον συνεισῆγεν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION